Annesinden dinlediği bütün mutlu sonlu masallardan sonra; "Büyüyünce ben de mutlu olacağım" dedi çocuk, fakat aşık oldu... O, bu cümleyi kurarken; annesi, mutfakta beş sene önce başka bir kadın için onu terk edip giden babası için ağlıyordu.
Çalıştığı barda çok içip olay çıkartan iki zengin piçini enselerinden tutup dışarı attı İsmail. Arkalarından da kallavi bir küfür salladı. Adamların “Sen bizim kim olduğumuzu bilmiyorsun lan” tadındaki tehditkar cümleye sadece siktir çekerek cevap verdi. O an titredi cebindeki telefon İsmail'in. Gelen mesajda ’Ben artık yatıyorum hayatım, seni seviyorum’ yazıyordu. Az önce burnunu kırdığı adamın, elindeki kanını sildi bir kağıt mendile ve “Ben de seni seviyorum, huzurla uyu. Yanındaymışım gibi…” yazdı. İki dakika önceki gaddarlık abidesi adam kuzuya dönmüştü iki dakika sonrasında. Bazen olur öyle, erkekler sırf onlar mutlu olsunlar diye, kadınlar için maske takarlar.
Bilim bu demekti. Böyle, ölüme yakın talihli hastaların çevresinde asistanlardan, mütehassıslardan meydana gelmiş kutsal bir daire bulunurdu. Ve bu 'Enteresan Vaka'dan, bütün insanlık için mutlu bir sonuç çıkarılırdı. Bilim bu demekti. Bütün bilimlerin anası matematikte böyle buyurmamış mıydı: Üçle beş değil x ve y ile çözüme gidilebilirdi ancak. Ve x ya da y değilseniz, kimse yanınıza bile uğramazdı.
"Geçmiştir, fırsat kaçırılmıştır. Oysa, bu sizin hayatınızdır, hayatınızın en büyük bölümünün oynandığı bir sahnedir. Bütün acıları çektiğiniz halde o mutlu anda bulunmazsınız."
İnanamıyorum... Gerçekten bu mutlu geceyi yaşıyor muyuz, yoksa rüyada mıyız? Şu gökyüzüne bak... Milyonlarca yıldız bizi seyrediyor... Ayın yüzü bize dönük... Karşı sahildeki ışıklar bize göz kırpıyor sanki... Yok, hayır hayır, belki de alay ediyorlar benimle... Yıldızlar da, ay da, sahildeki ışıklar da, hepsi, hepsi benimle alay ediyor. Kavuşamayacağım bir mutluluğa sahip çıkmaya kalkıştığım için benimle eğleniyorlar...
Sayfa 11Kitabı okudu
Mutsuzuz sanıyorlar bizi Olric. Oysa biz mutsuz değiliz, onlar boş yere bu kadar mutlu.