Hasret ne ki..
Sabrı arkadaş edindik,
Ne beklemeler geçti aşkın kıyısından.
Acılardan yorgan edindi aşıklar.
Kavuşmalar baharlar beğenemedi,
Hüzün huzur verirken, mutluluk yandan bile geçmedi..
Kabullenişler vardı bakılan her gönülde,
Suskunlaşan dillerin dönemediği kelimeler sokağı,
Sağnak yağmurları akıtıyordu bulut gözlerden.
Adına aşk denilen romandı hayat,
Biz onu cehennem gibi yaşamakla nasiplendik...
Geçmedi, geçemedi geçmiş olsunlar.
Her gelenin gittiği bir han oldu mezar yüklü kalpler.
Ve o son vuruş, yaşadığını sanan ölülerden geldi;
"Ölüm! Aşığınım diye mi kaçar oldun benden?"
Kitabsever
“Bu hayatta anladığım en güzel şeylerden biri de;
Fedakarlık tohumları ekilmedikçe ne mutluluk yağmurları yağar ne de güzellik çiçeği açar…!
Mutluluk yağmurları altında şemsiyesiz kalmanız dileğiyle en güzel günler sizlerin olsun 1 in kitap dostları.
GÜNAYDIN