"Xurşidbanu Natəvan" əsərindən
Nə mən olaydım, ilahi, nə də bu aləm olaydı,
Nə də bu aləm ara dil müqəyyədi-qəm olaydı...
Nə hicran atəşinə odlanıb yanaydı dilim ki,
Nə eşqin içrə könül böylə xürrəm olaydı...
Sayfa 224Kitabı okudu
Ahh Romeo
Romeo:
Yarayla alay eder, yaralanmamış olan.
Bak nasıl da sararıp soluvermiş Tanrıça kederden
Sen ondan çok daha güzelsin diye.
Kıskandığı için vazgeç ona bağlılıktan,
Tüm göklerin en güzel yıldızlarından ikisi,
Yalvarıyorlar onun gözlerine işleri olduğundan:
Biz dönünceye dek siz parıldayın, diye.
Gözleri gökte olsaydı, yıldızlar da onun
Nəsimiyə derlər: yarın ilə xoşmusan?
Xoş olaydım, olmayaydım kimə nə?
O yar bənim, kimə nə?
Könül bənim, kimə nə?
Sayfa 371Kitabı okudu
Yanıram, tüstüm təpəmdən çıxır, amma görən yoxdu, bilən yoxdu dərdimi... Yaxşıdı ki, yoxdu da... Ah, kaş ki, şair olaydım, ona bir qəzəl yazıb göndərəydim. Amma hayıf ki, nə qədər çalışıramsa bircə söz də qoşa bilmirəm...
Bu menkıbeyi her okuyuşumda kimyam bozulur... Okuyun!
Ebü'l-Leys Semerkandî hazretleri [kuddise sırruhû] anlatıyor:
Bir defasında Bağdat'ın zenginleri Mekke'ye hacca gitmeye karar verdiler. Bağdat'ta fakir bir dokumacı vardı. O da hocaların Mekke'ye gideceğini duyunca kendi kendine şöyle dedi:
"Ben de onlarla birlikte hacca giderim. Zenginlerin malı varsa,benim de
Sayfa 70Kitabı okuyor
O vicdansızın adını belə anmayacaqdım. Sevirdim? Nə olsun? Sevməmiş olaydım kaş. Bir də sevgi ilə nifrətin arasında nə qədər məsafə var ki? Uzağı qaşla göz arasındakı məsafə qədər...
Sayfa 241Kitabı okudu
