Gönülde bir gamım var ki pinhan eylemek olmaz
Bu hem bir gam ki el ta‘nından efgan eylemek olmaz
Fuzuli
Gönülde bir gamım var ki pinhan eylemek olmaz Bu hem bir gam ki el ta'nından efgan eylemek olmaz, demiş Fuzuli. Gönülde bir derdim var ki gizlemek olmaz, bu öyle bi dert ki en şiddetlisinden figan etmek olmaz, diyor Türkçesindede.
Ahmet Özhan
Dermân arardım derdime derdim bana dermân imiş
Bürhân sorardım aslıma aslım bana bürhân imiş
Sağı solum gözler idim ben dost yüzünü görsem deyü
Ben taşrada arar iken ol cân içinde cân imiş
Öyle sanırdım ayrıyam dost gayrıdır ben gayrıyam
Benden görüp işiteni bildim ki ol cânân imiş
Savm-u sâlât-u hac ile sanma biter zâhid işin
İnsân-ı Kâmil olmaya lâzım olan irfân imiş
Kanden gelir yolun senin ya kande varır menzilin
Nerden gelip gittiğini anlamayan hayvân imiş
Mürşid gerektir bildire Hakk'ı sana Hakk'al-yakîn
Mürşidi olmayanların bildikleri gümân imiş
Anla hemen bir söz dürür yokuş değildir düz dürür
Âlem kamû bir yüz dürür gören anı hayrân imiş
İşit Niyâzî'nin sözün bir nesne örtmez Hakk yüzün
Hakk'dan ayân bir nesne yok gözsüzlere pinhân imiş
Derdim nice bir sinede pinhân iderim ben
Bir âh ile bu âlemi vîrân iderim ben
Âh ile komam dilleri zülfünde huzura
Cem’iyyet-i ağyarı perişan iderim ben
Nef'î
Şeyh Galip
İçinde görüntü olmayan ayna, hiçbir şey görmeyen kör göz gibidir. Tanrı görüntüsü bulunmayan gönlünü şair, Ya’kûb’un Yusuf’u göremediği için kör olan gözüne benzetmiştir. Ya’kûb, “madem Yusuf’u görmüyorum başka hiçbir şey görmemeliyim” düşüncesiyle kör olmuş; sonra Yusuf’un gömleği, kokusu, bir belirtisi ile gözleri yeniden açılmıştır. Allah’ı göremeyen gönül gözü başka şeyleri görse de kör sayılır.
O Yûsuf-pîrehenler hayf kim pinhân olup dilden
Bu mir’âtü’s-safâyı çeşm-i Ya’kûb eylemişlerdir
En sevgili GÜL'e
Gül’ü seven, Gülşen olur, Bülbül gibi, Dilşâd olur,
Hakka giden, aşıklar ki, yar yolunda, agâh olur,
Sırrı gören, ariflere, nar-ı dünya, pinhan olur,
Dilşad olur, agâh olur, pinhan olur, şâd olur.
Fatih Karatekin
Değil Mi?
-
Ulu Tanrım, akıl ermez sırrına,
Bin bir ismi hakta pinhan edersin.
İçirirsin sabrın peymanesini,
Hikmetini sonra ayân edersin.
Gizlenirsin bir nüvenin içinde,
Derdim nice bir sinede pinhan ederim ben
Bir ah ile bu alemi viran ederim ben
«Nerdübanhâyist pinhân der cihân
Pâye pâye tâ anân-ı âsümân
Her güruh râ nerdübânî diger est
Her reviş râ âsümânî diger est
Her yek-i ez hâl-i diger bî-haber
Mülk bâ pehnâ vü bî-pâyân ü ser»
(Mevlana, Mesnevi, V/2556-58)
(Yeryüzünde gizli merdivenler vardır,
Basamak basamak göğe yükselen merdivenler.
Her topluluğun başka bir merdiveni vardır,
Her yolculuğun eriştiği gök başkadır.
Yolculukların biri diğerinden habersiz.
Bir ülke ki ne başı ne sonu bulunmaktadır. )
Mevlana Celaleddin-i Rumi
"Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı?
Felekler yandı âhımdan murâdım şem'i yanmaz mı?
Kamu bîmârına cânân deva-yı derd eder ihsan,
Niçün kılmaz bana derman beni bîmar sanmaz mı?
Şeb-i hicran yanar cânım döker kan çeşm-i giryânım,
Uyarır halkı efgânım kara bahtım uyanmaz mı?
Gûl-i ruhsârına karşu gözümden kanlu akar su,
Habîbim fasl-ı güldür bu akar sular bulanmaz mı?
Gâmım pinhan tutardım ben dedîler yâre kıl rûşen,
Desem ol bî-vefâ bilmem inanır mı inanmaz mı?
Değildim ben sana mâil sen ettin aklımı zâil,
Beni tan eyleyen gafîl seni görgeç utanmaz mı?
Fuzûlî rind-i şeydâdır hemîşe halka rüsvâdır,
Sorun kim bu ne sevdâdır bu sevdâdan usanmaz mı?"
Fuzûlî
Her öğrendiğini öğretemez insan,
Her anladığını anlatamaz,
İçinden geçenlerin bir karşılığı olmaz bazen.
Dil söyleyemez,
Göz gösteremez,
Gönül vazgeçer, gözlerini devirir.
Yağmur normal normal yağar,
Kalem bakar, anlayabildiği kadarını yazar..
'Pinhan'
Fuzuli Kantatası
Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı
Felekler yanndı âhımdan murâdım şem’i yanmaz mı
Kamu bîmârına cânân devâ-yi derd eder ihsân
Niçin kılmaz bana dermân beni bîmâr sanmaz mı
Gamım pinhân tutardım ben dediler yâre kıl rûşen
Desem ol bi-vefâ bilmen inanır mı inanmaz mı
Şeb-i hicrân yanar cânım döker kan çeşm-i giryânım
Uyadır halkı efgânım kara bahtım uyanmaz mı
Gül-i ruhsârına karşu gözümden kanlı akar su
Habibim fasl-i güldür bu akar sular bulanmaz mı
Değildim ben sana mâ’il sen ettin aklımı zâ’il
Bana ta’n eyleyen gâfil seni görgeç utanmaz mı
Fuzûlî rind-i şeydâdır hemîşe halka rüsvâdır
Sorun kim bu ne sevdâdır bu sevdâdan usanmaz
Fuzuli