Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
157 syf.
9/10 puan verdi
Uykusuz Meyveler, ne bir kahramanın ne bir anti kahramanın ne de bir dönemin kitabı. O, meyvelerin öykülerine adanmış bir imge damarı. O yüzden okurun peşinden bazen bir portakal yuvarlanır bazen başına dut düşer bazen de parmaklarına elma ağaçları takılır.
Keyifli okumalar…
Kitap yorumum
UÇURTMAYI VURMASINLAR
Uçurtmayı Vurmasınlar kitabının yorumuyla sizlerleyim. Bir çocuğun hapishanenin dört duvarı arasında geçen çocukluğunun bir bölümüne şahitlik ettim. Kâh insanı güldüren kâh hüzünlendiren olaylar vardı. Barış'ın annesiyle birlikte hapishane ortamında nasıl zor şartlar altında yaşadığını okumak yüreğimi sızlattı.
Uçurtmayı Vurmasınlar kitabından bahsedecek olursam; Uçurtmayı Vurmasınlar ilk kez 1986 yılında okuyucusu ile buluştu. 1989 yılın da ise filme uyarlandı. Kitabın filme uyarlaması büyük başarı kazandı. Altın Portakal Film Festivali'nde beş ödül aldı. İlk çıktığı yıllar da kitabın değeri pek anlaşılamamış olmalı.
Kitapta Barış'ın gözünden hapishane hayatını okudum. Barış'ın, çok sevdiği İnci'nin tahliye olmuştu. Barış, İnci gidince çok üzüldü. Her gün İnci'ye mektup yazmaya başladı. Ama kendisi daha okuma yazma bilmediği için koğuşta ki kadınlar Barış'ın mektuplarını yazıyordu.
Barış, hapishane de olup biten her şeyi İnci'ye anlatıyordu. Belki İnci'ye ulaşıyor ya da ulaşmıyordu ama Barış mektup yazdırmaktan hiç usanmadı. Bir gün annesiyle birlikte özgürlüğüne kavuşup uçurtma uçurmayı çok istiyordu. Kesinlikle okumanızı tavsiye ederim. Kitapla kalın dostlar
#okudumbitti #kitapyorumu #bookstagram #reklamdegilkendikitaplığımdan #kesfet #öneçıkar #erdeminkitapligi #uçurtmayıvurmasınlar #ferideçiçekoğlu #canyayınları #sayfa101
Zaman Kaybı
Kısa bir süreçte hızlı ve gereksiz uzun bir olay örgüsü var. Abartılı bir yerel ağız dili kullanılmış ve bu kitabın edebi özelliğine zarar vermiş. İnsanların otomatik bir makinaya çevrilme sürecini bence çok abartılı ve gereksiz sadelik içinde anlatmış. Konu güzel fakat olay örgüsü bahsedilen kadar güzel değil. Okunması gerekli bir kitap değil.
Spoiler bulunur.
Küçük bir çocuğun iç dünyasını tüm gerçekleriyle...
Bir solukta bitirdiğim başka bir kitap. Kitabın konusu sürekli şiddet gören Zeze ve onun hayal dünyası. Ne kadar yoksullukla şiddetle büyüse de tahmin edemeyeceğiniz kadar geniş bir hayal dünyasına sahip.
Zeze yoksul bir aileden geliyor. Babasının işsizlik sorunu eve para getiremeyişi, annesinin daha fazla çalışması ve geri kalan 7 kardeşin birbirine bakmasını anlatıyor. Yaramazlıklarıyla anılıyor bundan dolayı da sürekli şiddet görüyor. Zeze her şeye rağmen portakal ağacıyla renkli hayal dünyasında mutlu. Sonradan dünyasına gerçek bir dost Portuga giriyor. Portuga onun ne kadar zeki, akıllı olduğunun farkında. Zeze ve portuga iyi bir ikili oluyor. Portuga ile olduğu anları okurken mutluluğunu hissedeceksiniz. Mutluluk ne kadar sürecek ki zaten?
Kitabı okurken yer yer yüreğiniz burkuluyor yer yer gülümsüyorsunuz. Portuga ile tanışması ve onu kaybetmesi onun içindeki dünyasını yıkıyor.
Zeze o küçücük haliyle yaşadığı o duygular insanı başka bir dünyaya çekiyor. Zeze acıyı nasıl anlatıyor '' Acı çekmek bayılana dek dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey'' (sayfa169)
Kitap burada yazdığımdan daha fazla bir his uyandırıyor insanda. Bitiminde büyük bir burukluk hissi ile baş başa kalıyorsunuz.
İyi okumalar dilerim.
Bilemiyorum
kitap fuarında arkasını okudum, merak ettim ve satın aldım. hikaye güzeldi bence anlatım betimlemeler güzeldi tek sıkıntı biraz ipucu verebilirdi. bizi meraklandıracak daha çok detay ekleyebilirdi. ev perili sandım ya da evde başka birileri daha yaşıyo sandım ama yok bambaşka bi şeymiş işin özü. ben mi aşırı beklentiye girdim ya da yazar mı bizi kandırmak istedi anlamadım. uzun süre kitap okuyamadığımdan mıdır bilemicem ama karakterleri özledim. kitabın sonunda her şeyi yarım yamalak ve şans eseri öğrenmemiz beni biraz sinirlendirdi. ve son olarak; olan peter'a oldu maalesef.
Çok karışık konular içeren bir kitap ağır yani beklentimin altında bir kitap. Dili ağrı olduğundan mı? Konusunundan mı? Bilemedim ama bitene kadar öldüm.
Acı Portakal / Yiğit Bener
.
Öncelikle okuduğuma çok memnun olduğum bir kitap ve yazar olduğunu belirteyim... İlk kez Yiğit Bener kitabı okudum. Ve kesinlikle tavsiye ederim...
.
Kitap edebi keyif veriyor... Hem diyalogların hem de iç sesin hakim olduğu metin, akıcılığıdan hiçbir şey kaybetmiyor... Ayrıca çok yönlü bir roman... Baba kız diyaloglarının içine gömülmüş ebeveyn ilişkileri, babanın gençliğinde birçok farklı coğrafyadan gelen militanlarla aldığı eğitim sırasında yaşanılanlar anlatılıyor...
.
Metnin odak noktasında kadın var... Eğitim sırasında bir kadının yaşadıkları üzerinden sorgulamalar yapılıyor... Şiddete birçok açıdan bakılıyor...
İsmi de çok anlamlı olmuş... Nedenini söylememeyim şimdi...
Zeze beş yaşında, yaramaz, meraklı ve bir o kadar da zeki bir çocuktur. Hikaye Zeze ve portakal fidanın arkadaşlığı üzerine kuruludur. Zeze'nin hem melek hem de şeytan yanı ise karakteri hakkında ilgi çekmeye yeterlidir. Bu hikaye için en uygun cümle, "Günün birinde acıyı keşfeden küçük bir çocuğun öyküsü" olacaktır.
Bu kitabı sizin de okumanızı öneririm çünkü duygu yoğunluğu o kadar fazla ki birkaç yer ekleyeceğim
-Uzun uzun burnumu çektim. "Önemi yok, onu öldüreceğim!"
"Ne diyorsun sen küçük; babanı mı öldüreceksin?"
"Evet yapacağım bunu. Başladım bile. Öldürmek, Buck Jones'un tabancasını alıp güm diye patlatmak değil! Hayır. Onu yüreğimde öldüreceğim, artık SEVMEYEREK... Ve bir gün büsbütün ölecek."
-Neden hiç mutlu değilsin Zeze?
-Neden mutlu olmalıyım?
-Çünkü dünyaya bir kez geliyoruz.
-İyi ki bir kere geliyoruz Portuga..
-Neden?
-İkinci bir hayatı kaldıramazdım...
Küçük yaşına rağmen çevresini inceleyip olgun bir birey gibi davranan ama insanlar tarafından sürekli yanlış anlaşılan dayak yiyen küçük zezenin acıklı hikayesi...
Kötülük Ama Nasıl?
Dört sene önce bugün bu kitabı okumaya başlamışım. Pek etkilendiğim bir kitap olmamıştı doğrusu. İşin aslı beğenmemiştim bile, zorla bitirmiştim. Bir arkadaşım, kitap okumayı pek de sevmeyen, okumuş ve çok beğenmişti. Oysa hiç benlik değildi. İnsanın nasıl baştan çıkabildiğini ve kendi içindeki kötülüğe nasıl yenik düştüğünü anlatıyor evet ama ben bunu bu şekilde dinlemektense İçimizdeki Şeytan (Sabahattin Ali) ya da Otomatik Portakal kitaplarındaki gibi dinlemeyi tercih ediyorum. Beğenmedim.
