Birdenbire gözlerimin içine bakarak:
"Yolumu mu beklediniz?" dedi.
"Evet."
"Bu akşam da aynı yerden geçeceğimi nasıl bildiniz? Burada çalıştığımı biliyor muydunuz?"
"Hayır, fakat ne bileyim... belki dedim... Hatta belki de demedim, farkında olmadan aynı saatte kendimi orada buldum... Sonra siz geçerken, beni görürsünüz diye korkumdan bir kapı aralığına saklandım."
"Haydi gidelim... Yolda konuşuruz..."
Benim şaşkınlığımı görünce sordu:
"Beni evime kadar götürmek istemez misiniz?"
Dert
Ne olursa olsun ben söylenilmeyen yalnızca hazmedilmeye çalışılan dertlerin daha müthiş olduğunu düşünüyorum.
Sayfa 36Kitabı okudu
