Ah, ne korkunç bir sohbetti! Umursamaz ve soğuk davrandım oysa kalbim içimde eriyordu... Şimdiye dek ondan kaçmakla yetinmiştim. Bu sabah, muzaffer olabilmem için Tanrı'nın bana o gücü vereceğine inandım ve savaştan sonsuza dek kaçmanın zayıflık olduğunu anladım. Başarılı oldum mu? Jerôme'un bana olan sevgisi azaldı mı? Maalesef! Hem bunu umuyor hem de bundan korkuyorum... Onu hiç bu kadar sevmemiştim.
Sayfa 131 - 1.Basım, Mayıs 2022
+ Hep böyle misin? İnsanlara karşı fazla anlayışlı, hiç sitem etmeyen, bağırmayan, hayır diyemeyen, alttan alan, sürekli özür dileyen biri misin yani? Ya da neden böylesin?
- Korkuyorum.
+ ???
- İnsanları incitmekten işte.
+ Neden ama?
- İncinmenin ne demek olduğunu, incinen insanın neler hissedebileceğini bildiğimden.
+ Çok mu incindin?
- Pek
Savaş görmüş gözlerle bakıyorsun bana. Savaştan çıkmış ellerini uzatıyorsun. Belki ölümle tanışmamış kalbin, uğurlamaların sinsi sivri ucu gezmemiş yüreğinin üzerinde ama bu acıyı sen de bir yerlerden tanıyorsun.
'Gözlerin, savaş silahlarından daha sert baktığında bana...'
Korkuyorum karşında küçük bir kız çocuğu gibi çaresiz kalarak. Sadece duymanı istiyorum. Sarıp sarmalamanı. Senden pahalı mücevherleri, belki çok parayı ve asla dünya malını değil... İstediğim bunlar değil senden. Ve sende bulduğum da bu değil aslında. Sana sahip olmak deniz kenarında koşmanın mutluluğu, ayaklarıma değerken dalgalar.
Ellerin, soğuktan üşüyen ellerin, uzandığında ellerime bir çiçek bahçesinde nergisler kokluyorum.
Sığınıyorum sana fırtınada evine dönen küçük eski bir gemi gibi. Sadece güvenli bir limanın huzuru şimdi omuzlarında.
Ah, nasıl da akıllanıyorum! Burada her şey akıllıca olmalı; ders çalışmak, dinlemek, çeneyi tutmak, yardım etmek, sevimli olmak, razı olmak ve kim bilir başka neler! Zaten çok geniş olmayan akıl kapasitemi çabucak tüketeceğimden ve bu savaştan sonra geriye hiçbir şey kalmayacağından korkuyorum.
Sayfa 85
""Kelebek konsa ezilecektim; bilemezsin, kimsesiz ve çaresizdim. Bir mucize bekledim, gelmedi. Kötü bir rüyadır, gelip geçer sandım, geçmedi. Önce fil gibi bir ağırlık çöktü üzerime; sonra ebedi bir mide bulantısı… Bak derinime, o ağırlık hala içimde. İn süveyda gecelerime, canımın canıma ağır geldiği geceler hala ezberimde.
Nasıl