O gece oldukça sakin geçti. Leylâ baş ucundaki lambayı yakmış, Milton’un Kaybolan Cennet’ini okuyor, arada bir de konuşuyor, Âdem ile Havva’nın cennetten nasıl kovulduklarını anlatıyordu. Macit gülerek dedi ki:
— Demek ki, karı-koca geçimsizliği tâ cennetteki ilk çift tarafından başlandı. Her hâlde yılana uyan Havva Anamızda kabahat. Sakın senin içinde de bir yılan olmasın, Leylâ?
— Kabahat her zaman erkektedir. Bilgi ağacının yemişini niçin yedi?
— Kabahat Havva Anamızın. O teşvik etti. Kılıbıklık da erkeklerde o zamandan başlar.
Evet, Leylâ kendisinin anormal olduğunu hissediyordu. Ama niçin ve nasıl anormal? Hayatını insanlara, bilhassa hastalara vakfeden, ömürleri boyunca bekâretlerini muhafaza eden rahibeler acaba anormal miydiler? Kim bilir belki de onlar da hayatta büyük bir sarsıntı geçirmişler, “ben” denilen şeyi içlerinden koparıp atmışlar mıydı?
Halide Edip Adıvar'ı ilk defa orta okulda Türkçe ödevi sebebiyle okumuş ve 
Tatarcık kitabını okuyup kendimce değerlendirmiştim. Bu kitabı okuduktan sonra hafızam canlanıp o zaman ödev için yazdığım şeyler aklıma geldi. Tatarcık kitabını da çok fazla beğenmemiştim. Bu kitaba dönecek olursak da esasında kitap zamanında gazetede tefrika olarak yayınlanmış bir eser. Yani bir nevi fazla kafa yormadan okunabilecek arkası yarın. Daha sonradan roman şeklinde basılmış. Anlatım içinde eski kelimeler barındırsa da gayet sade ki zaten dipnotlarla eski kelimeler açıklanmış. Eser gazete için yazıldığından mıdır nedir tam olarak bilemiyorum ama hafif Brezilya dizisi tadındaydı. Kitaptaki ilişkiler beni biraz şaşırttı. Şöyle ki örneğin bir kadın evli bir erkeği elde etme hakkını gayet rahat kendinde bulabiliyor. Şimdi ne var sanki günümüzde olmuyor mu; denebilir ama kitaptaki anlatım tarzı bunun gayet doğal bir şey olduğu yönünde. Eğer kitabın anlatım tarzında abartı yoksa o dönemin insan ilişkilerini görmek adına hoş bir eser. Ama yine de beni sonu gibi muallakta bırakan bir kitap oldu. Kitabın sonu sanki daha devam edecekmiş, bir şeyler olacakmış gibi bitti. Belki de tefrika olduğunu bildiğimden dolayı bende öyle bir intiba bıraktı. Halide Edip Adıvar tabii ki önemli bir yazar ama bu kitap hakkında kararsız bıraktı beni.
Sabah olur göğe güneş dolanır
Sarı Leyla gül yastığa dayanır
Mecnun görür hemen ağzı sulanır
Kara Leyla arkasında kıvranır
Yazık olsun küçük Mecnun şanına
Giriyorsun Leylalar'ın kanına
Sayfa 124Kitabı okudu
— Kadınefendi ne demek oluyo ki?
— Padişahın karısı.
— Ha!.. Dişi padişah desene