Gerek duygu ve vicdan aleminde, gerekse hareket ve realiteler dünyasında tarihin bir daha eşine rastlamadığı olağanüstü ideal topluluk örneğini insan hayatında gerçekleştirebilen tek sistem İslam'dır.
Ortada pek çok akıl vardır; benim aklım, senin aklın, onun aklı, şunun aklı, bunun aklı... Ortada eksikliklerin, bilgisizliğin, şehvetin ve nefsin arzularının etki etmediği mutlak anlamda bir akıl yoktur. O halde Kur'an ayetleri nasıl böylesi aklın prensiplerine göre kıyas konusu yapılsın? Eğer biz Kur'an ayetlerini bu akıl çeşitlerine uydurmak için yorumlamaya kalkacak olursak sonuçta anarşiye varacağız demektir.
Kişioğlu islam düşüncesini bütün özellikleri ve temelleriyle birlikte alır; ne üzerine bir şey ekler, ne de ondan bir şey eksiltir. Sadece ve sadece kendisini ona göre ayarlar. Hayatını onun gereklerine uydurur. İşte bundan dolayı islam düşüncesi, geliştirilmesi (!) gereken bir düşünce değildir. Çünkü o zayıf değildir. İnsanlık onun sınırları içerisinde gelişir; anlayışını ileterek onunla bir diyalog kurar.
İnsanlığın huzura ve rahata ulaşabileceği günlerden bir gün bağrına sığınabileceği tek sistemdir İslam.
İnsandaki hareketlilik isteği, insanın kendi özünden kaynaklanmaktadır. Çünkü insan yaratılışının yeryüzündeki hilafet görevini yerine getirmesinin bir gerçeği de hareket etmesidir. Çünkü yeryüzünün imarı ve ilerleyebilmesi için bu hilafet, hareketliliği gerektirir.