Dündar Taşer'in Yazarlığı Hakkında
Dündar ağabeyin vefatı
Dündar Taşer'in yazı hayatı ile ilgili çok fazla bir bilgi elimizde bulunmamaktadır. Onu kamuoyu 27 Mayıs 1960 ihtilali ve 13 Kasım darbesinden sonra tanımaya başlamış, milliyetçi camia ise Devlet'teki yazıları ile tanımış ve benimsemiştir. Taşer'in ilk yazısına 27
Dündar Ağam, bizi koyup gitti bil!
Uçmağiçre bir menzile yetti bil!
Tanrı bilir, dün de bizim, yarın da!
Bir gün olur; bir sabah tan yerinde,
Dalgalanır dokuz tuğ gönderinde...
Türkmen Ağam narasını attı bil!
Otağ kurup gölgesine yattı bil!
Selçuklu'nun Uç Beyi
Kayı Han aşireti artık Osmanoğulları” yahut “Osmanlılar” adıyla anılıyordu. Osman Bey'in dehası, cesareti, şecaati ve adaleti bu Türkmen boyuna kendi damgasını vurmuş, adını vermişti. Biraz daha büyüyüp yeni iltihaklarla kuvvetlenen Osmanoğulları, Söğüt'le Domaniç arasına sığmayacak kadar cevval, daha geniş ufuklar arayacak kadar azim sahibiydiler.
Kayı Aşireti Güçlenerek Büyüyor
Kayı aşıreti yazları Domaniç yaylağına çıkıyor, kışlarını Söğüt'te geçiriyordu. Civara kendilerini kabul ettirmişlerdi. Dostluk gösterenin hatırını hoş tutuyorlar, düşmanlıkla üzerlerine geleni yıldırıp kaçırtıyorlardı. Ertuğrul Bey, Selçuk Sultanı'ndan ne zaman bir davet alsa yiğitlerini peşine takıp koşuyor, ne vazife verilse sual sormadan yapıyordu. Kayılar gün geçtikçe güçleniyorlar, Moğol zulmünden yılan Türkmen obalarına barınak oluyorlar, bu katılmalarla büyüyorlardı.
Ertuğrul Gazi:
Bizi vatanımızdan sürüp çıkaran, yeryüzünde Müslüman, hele hele Türkmen bırakmamaya andı olan Çingiz askerine yardımda dinin gayreti yoktur. Din gayreti, Müslüman'ın Müslüman'a yardımında vardır.
Ertuğrul Gazi, sabırsızlıkla elini dizine şaplattı:
“Bre siz ne dersiniz? Biz Müslüman oğlu Müslümanız. Hem de Oğuz un Günhan kolundan olmağılen Selçuklu kadar Türkmen'iz. Dinimizden ve dahi soyumuzdan biri Mongol putperestinin kılıcına lokma olurken bize ne çekip gitmek yaraşır, ne de Müslüman dururken Mongol'a yardım etmek... Yerimiz Selçuklu'nun yanıdır. Kader bu yolda yok olmak yazmışsa alnımıza, şerefle, izzetle yok oluruz.