Arkadaşlar! Insan yetiştirmekte eğitim ve öğrenim
başlangıcının ne kadar önemli olduğunu takdir etmeyen asrımızda hiçbir fert yoktur. Ilk terbiyenin üstün şekilde olmaması, ilk terbiyenin fena verilmesinin, yanlış verilmesinin doğuracağı mahzurlar hiç verilmemesinden daha çok ve daha büyüktür. Çok arzuya şayandır ki, böyle yanlış bir terbiye yerine saf ve içten kalabilmesi için hiç terbiye almasın. Halbuki buna imkân yoktur. Ana
kucağnda taşıdığı çocuğa söylediği her kelimesiyle bir ders vermektedir. Çocuklar, analarının her hareket tarzından bir ders almaktadırlar ve öyle dersler ki, bugün dimağlarımızı yoklayalım, hâlâ yerleri vardır. En yanlışının yeri en derindir. Bunun üzerine, kuvvetli millet yapmak istiyoruz. Bunları kim yapacak? Milletin fertleri, kim yapacak bunları? Farz edelim ki erkekler yapacaktır. O halde erkeklerin nasıl yetişmesi lazımdır ve ne için yetişmesi lazımdır ve ne yapacaktır? Bir defa bunları kadının bilmesi lazımdır. Halbuki kadının bunu bilebilmesi kolaylıkla kendi kendine hasıl olur. İlim mertebesinde
değildir. Bu itibarla kadınlar alim olacaktır. Fenni bilecektir. Erkeklerin gecebileceči bütün tahsil derecelerinden geçecektir. Sonra kadınlar sosyal hayatta erkeklerle beraber yürüyecektir ve daima birbirinin yardımcısı, yol göstericisi olacaktır. Acaba bizim milletimiz de böyle değil midir? Ve bizim milletimizin de böyle olmaması için ne engel vardır? Daima öne sürülen bir şey vardır ki o da din engellemesidir. Bilhassa batılılar, bilhassa bu milleti
yok etmek isteyen o koyu düşmanlar bizi, daima her işimizi din etkisi altında tutmuşlardır
Issız adamlar ve ıssız kadınlar duygusal derinliğe göremezler, daldan dala atlarlar. Bunun nedeni de bu insanların esasen acı çekmekten korkmalarıdır. Yanlış bağlanmış, çocukluğunda yanlış yanlış ilişki şemaları görmüş ve hala bu şemaları yaşatan insanlardır. Neden böyledirler diye sorarsanız baktığımızda gördüğümüz şey genellikle en sevdiklerinin onları terk etmiş olmaları oluyor. Belki anne baba tarafından terk edilmiş, evlatlık verilmiş kişilerdir ıssızlar. Bu yanlış şemalardan dolayı kendilerini sevmeyen ıssız insanlar başkalarını da sevmeyerek acı çekmeyeceklerini düşünürler. Bu nedenle de sıklıkla partner değiştirerek ve farklı insanlarla iletişim halinde kalarak, çokeşliliğe yönelerek hem bağlanmaktan kurtulduklarını hem de acılarını hissedilmeyecek bir noktaya taşıdıklarını düşünürler.
Sayfa 234Kitabı okudu
"Ama fedakârlık erkekler ve kadınlar için ayrı kavramlardı."
Sayfa 275Kitabı okudu
"Eğer erkekler, bizi gerçekten olduğumuz gibi görebilselerdi şaşkına dönerlerdi; fakat en zeki, en dikkatli erkek bile söz konusu kadınlar olunca bir yanılsamaya kapılıyor. Onları gerçek halleriyle göremiyorlar; yanlış anlıyorlar, iyisiyle kötüsüyle. İyilik atfettikleri kadınlar bir tuhaf, yarı aptal yarı melekler, kötü dedikleri kadınlar ise neredeyse her zaman bir zebaniyi andırıyor."
