A^şık veysel
Kendisini zaten çok severdim ama bu kitap sayesinde onu daha iyi tanıdım kah güldüm kah ağladım en çokta bana güneşimi getir dediği yerde ağladım küçük bir çocuk sığındığı tek bir göz. sadece güzele bakan tek bir göz.onu da babası aldı ondan .sandı ki karanlığa gömüldü, oysa yolumuza ışık oldu o , çünkü asıl körler bizdik bizler görmeyi unutmuştuk . sazıyla sesiyle hatırlattı bize görmeyi ,hayvana toprağa doğaya olan aşkıyla hatırlattı .
kitap çok güzeldi kesinlikle tavsiye ederim