Hayatı büyük bir yalandan başka bir şey değildi.
"Onu sadece ben, hem de aşırı bir biçimde yürekten, öylesine dolu dolu severken, ondan başkasını bilmez ve görmezken, ondan gayrı bir varlığım yokken, nasıl olur da onu bir başkası sever, sevebilir."
"Henüz tanışıklığımızın ilk anından itibaren özlerimiz öylesine uyuşmuştu ki; bu durum evvele dayanan bir yakınlık, beraber edinilen hatıralar, onun kalbinde silinmeyecek bir iz bırakmıştı."
"Peki, neden bu kadar acı dolusun, ey denizlerin hâkimi? Ey, Hümeyra... Mezardaki uykun ne kadarda ağır, ne vakit uyanıp o şeker sesinle şakıdığın nağmelerin çınlatacak kulaklarımı..."
"..hayatın lezzeti için ayak basabileceğimiz küçük bir toprak bölümü kâfidir, onun altında yatmak içinse daha az..."
"Hayatımdan hatıralarının izleriyle şimdi çıkıp gidiyor musun? "