I.
Kendim olduğum gecelerde
Başka bir karanlık karşılıyor gözlerimi
O zaman anlıyorum,
Ne kadar yalnız olduğumu.
Ne kadar ışıksız kaldığımı.
Dilimden geçmeyen cümleler kağıdıma dökülüyor
Ardı sıra yalın bir nesir,
Yalan bir edebi oluyor cümlelerimin
Yoksa içimden verip veriştiriyorum tüm hüzün baharlarına
Kara ayaza, zemheri yüreklere, küfelik sarhoşlara
Kendime, kaderime ve henüz girmediğim tüm göllere, denizlere, okyanuslara..
II.
Gölgemi kaybettiğimde, anlıyorum ki yüreğime yine karanlık çöktü.
Biliyorum bu devrin adamı değilim.
Ya da benim devrimde yanlışlıkla siz varsınız.
Şimdi içimde kürdi hicazkar bir boşluk
Mesnetsiz düşler ve yardıma muhtaç hayaller kutusu var.
Bir açsa kendini, paldır küldür dökülecek yokluğuna
Toz bulutu olup savrulacak saçlarının koktuğu diyara...
14.10.2023 / 22:13 (marmaray)