Hayvanların çoğu insan gibidir
Hem de iyi insan gibi
Biraz da ben öldürdüm köpeğimi
Bakmasını bilemedim
Bakmasını bilemezsen
Ağaç bile dikme
Senin şiirlerin sayesinde insan, kendine daha çok güveniyor, derin bir suya bakan gökyüzü gibi kendini daha aydınlık ve daha mavi görüyor.
Bütün dillerde konuşan bütün çocukları severdi
Nazım Hikmet, yıkanmayı pek sevmezdi.
Dr. Galina
Uslu bir kadın olmayan Vera ile tutkulu ve hasta Nâzım arasında 30 yaş fark vardı. Vera çapkın ve hovarda bir kadındı. Nâzım'ı aldatıyordu.
Nazım, Vera ile birlikte olduğu ömrünün son üç yılında çok bedbin ve karamsar şiirler yazdı.
Hapse atılma, hatta idam edilme sanatçıları düşüncelerini söylemekten alıkoymaz. Onların elinde kendilerini mahkum edenleri mahkum eden ölmez bir silah vardır: Sanat
Sayfa 73Kitabı okudu
Çiçeklerle hoş geçin, balı incitme gönül. Bir küçük meyve için, dalı incitme gönül. Kibirle yürüyerek yolu incitme gönül. Sahibi hürmetine, kulu incitme gönül. Konuşmak bize mahsus olsa da güzel bir söz, ya hayır de ya da sus, dili incitme gönül.
Sayfa 70Kitabı okudu
Tabiat dışı birçok şeye insanlar saçma bir anlayışla zevk adını vermişler: Nesnelerin özünü değiştirmek, kelimeleri değiştirmek ellerindeymiş gibi. Bu tabiata aykırı zevkler mutluluğa götürmek şöyle dursun, engel olurlar ona ermemize. Onlara kapılanlar gerçek ve temiz zevkleri tadamaz olurlar. Düşünceleri uydurma bir zevkin peşinde yolundan çıkar. Tabiatın tat vermediği, hatta içlerine acılık kattığı nice şeyler vardır ki, gerçekten insanlar baş tacı etmiş, hayat için gerekli yüksek zevkler saymıştır onları. Oysa bunların çoğu hem özden kötü, hem de kötü tutkulara sürükleyicidir.
Sevgi, iki insanın birbirlerine varlıklarının özünden bağlanması, dolayısıyla her birinin de kendisini varlığının özünden tanıması durumunda doğabilir ancak. İnsan gerçekliği de, canlılığı da, sevginin temeli de işte bu "özden tanıma" yaşantısında yatar. Böyle yaşanan sevgi sürekli bir meydan okumadır; bir dinlenme yeri değil, tersine, birlikte oluşma, büyüme ve çalışmadır; uyum ya da çatışma, neşe ya da üzüntü olup olmaması bile önemsizdir artık; temel gerçek şudur: İki insan birbirlerini varlıklarının özünden tanırlar, kendilerinden kaçmak şöyle dursun, kendilerini buldukları için bir olurlar. Sevginin var olduğuna bir tek kanıt vardır ancak; bağlılığın derinliği, seven kimselerin canlılığı ve güçlülüğü: Budur sevginin bulunduğunu gösteren meyve.
Sayfa 98
"bir şimşek aydınlığı titriyor her yanım
yüreğim yitik tanrı yurdu, kadim can evi"
"aşkın ritmine takıldı beyaz düşler"
"yollarımızı aydınlatan tanrı ışığı kör ediyor"