Merhaba kitapseverler
#AkaşanınDoğumu#CementOzbey#Öykü#okudumbitti#ozlemli_kitaplar#kitapcumhuriyetimileokuyoruz#alakargayayinlari#parmayayinlari
Kitaba adını veren öykümüz Akaşa' nın doğumuyla ilgili süreçlerini ,
Dişi sivriler' de Ağır ağa isimli birinin ,12 yaşındaki Eziza' yapmış olduğu taciz,
Her çarşamba ' da ise Bir annenin , kızını yaşatmak için verdiği mücadeleyi,
Asalak öyküsünde ise anneden kızına,torununa kadar süregelen sevgisini istediği gibi gösteremeyen karekterlerimiz ve olayları ...
Üzülen, kırılan, dökülen,özlenen , özleyen,şefkat bekleyen ,istismara uğrayan kadınlarımızı ele alan öykülerde bir çok şey canınızı yakacak,yana yakıla gerçeğe bir bakış açısı sunmuş...
Yazar hayal ve gerçek örüntüsünü o kadar naif bir şekilde anlatmışki ve bize verdiği mesajları acısıyla, tatlısıyla ve de farkındalık içeren mesajlarını ben aldım. Bu türü sevenlere,güzel bir öneri olsun diyerek Sağlıcakla kitapla kalın aaa dostlar
@cementozbey
@parmakitap
@alakargayayinlari
Ezgi Özcan
“Kalbimiz insanlığa olan sevgimizi uzun süre taşıyamaz, eğer sevdiği insanlar yoksa.” Yalnızlığına, o güneşli kalesine yavaş yavaş kış gelir ve buz gibi donar. “Susuyorum ve susuyorum, böylece üzerimde bir yük birikiyor... aklımı kaçınılmaz şekilde karartmak zorunda olan bir şey.” diye inler ve bir başka sefer, Schiller’e yazdığı bir mektupta şöyle der: “Üşüyorum ve donuyorum çevremi saran kışın ortasında. Gökyüzü öylesine demirleşmiş, ben öylesine taşlaşmışım.” Ama hiç kimse sıcaklığı getirmez onun yalnızlığına, “Bana hâlâ inancı olanlar o kadar az ki,” diye yakınır teslimiyet içinde ve yavaş yavaş kendisi bile kendine olan inancını kaybetmeye başlar. Çocukluk günlerinden beri ona en kutsal, en temel görevi gibi gelen şey artık anlamsız gelir ve şiirden kuşku duymaya başlar. Dostlar uzaklaşmış, şöhretin özlenen sesi hâlâ suskundur:
Bu aralar sık sık öyle geliyor ki bana
Daha iyidir uyumak, arkadaşsız kalmaktan,
Böyle beklemeyi ve arada bir şey yapmayı ve söylemeyi
Bilmiyorum ve neye yaradığını şairlerin acil zamanlarda?
Dörtlerin Gecesi
Dörtlerin Gecesi
(Ateşin ve Güneşin Çocukları)
(...)
Özlenen ateş yakılmıştı sonunda
Elden ele bütün dünyaya taşınmıştı
Kıvılcım dansıydı gözlerdeki sevinç
Çocukluk günlerinden beri ona en kutsal, en temel görevi gibi gelen şey artık anlamsız gelir ve şiirden kuşku duymaya başlar. Dostlar uzaklaşmış, şöhretin özlenen sesi hala suskundur:
Sayfa 133Kitabı okudu
Özlenen...
...bir başkasının parlak başarısını, bir başkasının mal zenginliğini, bir başkasının mutluluğunu hiç kıskanmadı. Hayatta her şeyi yerli yerindeymiş gibi bulunduğu yeri sorgulamadı, yükselme hırsına hiç kapılmadı. Küçük, kapalı dostlar tarafından sevilmek, sayılmak onun için yeterli oldu.
Sayfa 23 - Kasabanın SesleriKitabı okudu
Böyle özlenen dostlar gerçekten var mı ?
.
Herşeyi özledim. Onunla konuşmayı, gününü duymayı özledim.
Sesini tamamen ve dumanlı özlüyorum, gülüşünü duymayı özlüyorum. Gözlerini ve saçlarının kokusunu özlüyorum. Her şeyi özlüyorum. Onun etrafta olduğunu bilmeyi özlüyorum, çünkü onun etrafta olduğunu, onun gibi birinin var olduğunu bilmeme yardımcı oldu.
Sanırım en çok onu tekrar göreceğimi bilmeyi özlüyorum. Her zaman onu tekrar göreceğimi düşünmüştüm.
✍️
James Frey
📘
"Arkadaşım Leonard"
Alıntı
DOSTLAR;
Mutluluk..!
Bir yaz denizinin karşısında, bir ağaç gölgesindedir.
Tedirgin edilmeden üstünde uyunan bir toprak parçasındadır.
Bir bahar sabahında çıplak ayakla koşulan ıslak çimenlerdedir.
Sıcak bir günün bitimine doğru, birdenbire esiveren serin bir yeldedir.
Güvenli bir düşüncenin aydınlığında, uygun bir sesin titreşimindedir.
İstekle ısırılan bir peynir diliminde, yanarak içilen bir yudum suda, Özlemle aranan bir fincan kahvededir.
Bakkaldan alınan bir paketi taşırken dergilerden yapılmış kesekağıdında göz ucuyla okunuveren güzel bir sözdedir. Günün ilk aydınlığında, gecenin son karanlığındadır.
Özlenen sevgilinin dudaklarındadır.
Bir annenin okşayışında, bir babanın bakışında, bir çocuğun gülüşündedir...!
