Bir güzelin aşigiyim erenler
Onun için taşa tutar el beni
Gündüz hayalimde gece düşümde
Kumdan kuma savuruyor yel beni
Al gül olsam al gerdana takilsam
Kemer olsam ince bele sarilsam
Köle olsam pazarlarda satilsam
Yarim deyi al sinene sar beni
Abdal Pir Sultan\'im gamzeler oktur
Hezaran sinemde yaralar çoktur
Benim senden özge sevdigim yoktur
Inanmazsan git Allah\'a sor beni
Pir Sultan Abdal
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Gerçek hadîs imiş bu ki hûbun vefâsı yok
Kim sevdi hûbu kim, dedi hûbun cefâsı yok
Aşkın belâsı yok deyuben aşka düşme var
Kim âşık oldu kim, dedi aşkın belâsı yok
Ânın ki hacc-ı ekberi ey cân sen olmadın
Beytü’l – Harâm’a varmamış ânın sefâsı yok
Sultanım
Gözlerim kapansa, gönlüm uyanır
Gecem Sen, günüm Sen, her anım Sensin
Aklıma ne düşse, Senle boyanır
Zikrim Sen, fikrim Sen, irfanım Sensin
Sahibim, hünkârım, sultanım Sensin