Selam arkadaşlar.
Bugün size dikenler şehri serisinin son kitabı olan yılanlar bahçesi kitabından bahsedeceğim.
Modern Dünya içersinde geçiyor. Bize sunduğu evren çok güzel. Yazarın yazım dili kurgunun sürükleyici olması beni kitabın içine çekti. Seri 3 kitaptan oluşuyor.
Serinin her kitabı ince ve bölümleri kısa olduğu için hızlıca bitirmeniz mümkündür.
Eğer fantastik seven okurlardansanız bu seriye bir şans verin derim.
Yılanlar Bahçesi 
C.N. Crawford
Bir Güzelin Aşigiyim
Bir güzelin aşigiyim erenler
Onun için taşa tutar el beni
Gündüz hayalimde gece düşümde
Kumdan kuma savuruyor yel beni
Al gül olsam al gerdana takilsam
Kemer olsam ince bele sarilsam
Köle olsam pazarlarda satilsam
Yarim deyi al sinene sar beni
Abdal Pir Sultan\'im gamzeler oktur
Hezaran sinemde yaralar çoktur
Benim senden özge sevdigim yoktur
Inanmazsan git Allah\'a sor beni
Pir Sultan Abdal
Kurabiyelerimi Kim Yedi?
Selaaaam
Bayramdan hemen sonra çok sevdiğimiz Can ile Badem İz Peşinde serisinin yeni macerası "Kurabiyelerimi Kim Yedi?" ile geldim
Daha önce babasının işi sebebiyle taşınmak zorunda kalan Can'ın, Badem'in kaybolması ile yaşadığı macerayı okumuştuk. Şimdi ise bu ikili mis kokulu kurabiyelerinin peşindeler.
Özge A. Lokmanhekim 'in kaleminden, her zaman fark yaratan Ege Karadayı'nın çizimleri ve çizimlerindeki ince detayları ile tabi ki Bade Baran 'ın dokunuşları sayesinde her sayfasında kendisine çeken bir kitap ortaya çıkmış yine 🩷
Bu kez Can bisikletten düşüp, kolunu kırıyor. Bu kaza sebebiyle maalesef hafta sonu oynayacakları basket maçına katılamayacak. Haliyle evde sıkılan Can'ın morali yerine gelsin diye annesi en sevdiği kurabiyelerden yapıyor. Can ve Badem kurabiyelerin mis kokusunu alır almaz mutfağa koşuyorlar ama tepsiyi bomboş buluyorlar.
Peki koca tepsi kurabiyeyi kim yedi?
Babası mı? Yoksa dedesi mi? Peki ya ablası olabilir mi?
Ya da....!?
Hadi bakalım bu maceraya siz de katılın. Bakalım Can ve Badem ile birlikte kurabiyeleri bulabilecek misiniz?
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Bir Annenin Gözyaşları Günlüğünden Alıntı
Bir ışık yakma bu satirlara aydinlanmasın sayfalar, annen seni hic iyilestirmicek, kiz cocucu. Oglumun bu hafta keyfi hic yerinde değildi. Birkac gundur yuksek atesi var. ustelik o hastalikla cebellesirken senin bahcede tek basina oynaman canimi fazlasiyla sıkıyor. Neden iyisin? dadına kiyafetlerini ince giydirmesini sana dondurma almasını soylrdim sen kalin kiyafetleri giymeyi sevmedigin icin ve dondurmaya bayıldığın icin bu duruma cok sevindin. Gunlerdir hasta olmani bekliyorum. suan moskovanın sogugunda bahcede duruyorsun. Oglum bu denli hastayken sen iyi olamazsın kiz cocugu. seni hic iyilestirmeyecegim
Yükümde, sonsuza yüklü günüm var;
Umudum, çilede nazlı bir bahar!..
Beni böyle sardı bu ince efkâr;
Bir özge menzile, daldı bu gönlüm!..
Rıfat Ilgaz
Yine de Hayata Evet.
Dakikalar geçikten sonra, "Bileklerim acıyor," diye acının yoğun olduğu bir sesle mırıldandım. Gözlerimi sulandırmayı başardığımda hayatımdaki en kötü şeyleri aklıma getirmiştim. “Canımı acıtıyorsun! Gerçekten canım çok yanıyor. İp çok ince ve bileklerim kesildi!" Gözyaşlarım sicim sicim akıp, yanağımdan yol almıştı. İnci gibi dökülen damlalar yanaklarımı ıslatırken ona gerçekten acı çekiyormuş gibi baktım.
Bronz'un bu sefer dikkatini çekmiş olmalıyım ki oturduğu yerde dikleşti. "Bakayım sana," dedi. Bana doğru yaklaşmış, parmakları çenemi kavramıştı. Gözlerimin içine uzun uzun baktı. Boşta kalan elini gömleğinin cebine yerleştirip siyah bir mendil çıkarttı ve gözlerimin altını sildi. Ona irileşen gözlerle bakarken, tenime yavaşça sürttüğü mendille ıslak olan her yeri silmişti. Geriye yaslandığında ellerini koltuğa yerleştirdi. "Yolculuk boyunca ağlasan da zırlasan da seni hiçbir şekilde çözmeyeceğim Hisar, inanmıyorum sana. Gözyaşlarını boş yere akıtma, yanakların ıslatınca kurulamak zorunda kalıyorum ve
bunu istemiyorum."
"Nesin sen böyle? Niye bana iyi davranıyorsun?" diye sorduğumda kalbimdeki sızının varlığı arttı. "Nasıl akan göz yaşımı silecek kadar ince düşünceli biri olabilirsin?"
"Sana demiştim Hisar, benim hiç acelem yok. Yavaş yavaş birbirimizi tanıyacağız."
Sayfa 157 - Hisar ve Bronz