Belki de hiç şükretmiyoruz. Aklınız sürekli sizde olmayıp başkasında olanda olunca sahip olduklarınız size hep az ve yetersiz geliyor. Oysa yürüyebilecek bacaklarınız, başınızı sokabilecek bir eviniz, gören gözleriniz, duyan kulaklarınız, istediğinizi yiyebilmenize olanak sağlayan sağlığınız, bunları anlayabilecek zekânız ve bilgi birikiminiz var. Üstelik sevebilme yeteneğine sahipsiniz. Mutlu hissetmek için yapmanız gereken, sizin için önemli değerlere odaklanıp, sahip olduğunuz şeylere şükredip, onların tadına vara vara yaşamaktır.
Değer duygunuzu dışınızdaki şeylerde aramayın. Sakın olduğunuz kişinin yetersiz ve değersiz olduğunu düşünmeyin. Değerli olduğunuzu hissetmek için başkalarının onayına, sevgisine ve doğrulamasına ihtiyacınız yok. Dış koşullar, yerler ve insanlar sizin değerinizi belirlemez. Siz bunlardan bağımsız kendi öz benliğinize tutunarak değerli hissetmelisiniz, kimlik ve kişiliğinizi insanların ihtiyaç, fikir ve söylemleri doğrultusunda değiştirmemeli, öz değerinize inanmalısınız. Sizi değerli kılan şey dışarıdan nasıl göründüğünüz değil, içinizde kim olduğunuzdur.
ne olduysa oldu. sonuçta yapmak istediği şeyi yaparak öldü değil mi? bence şanslıydı. herkesin yaşamı elbet bir gün sona erecek. ve bir savaş alanının ortasında zaferle ölmek daha iyi.
Okur Takip Önerileri
nedene ihtiyacım yok. öyle gereksiz şeyler umurumda olmaz.
insanlar için en güç şey kendini tanımak ve değiştirmektir.
iyi bilin ki bin değil, bin kez ölmem gerekse de doğru bildiğimi yapmaktan vazgeçmeyeceğim.
kıskançlıkları ve iftiralarıyla sizi ayartanlara ya da kendileri ikna oldukları için sizi de ikna etmeye çalışanlarla baş etmek zordur
sevilen kadın, bütün kadınların en güzeli değil midir?
yaşamak demek, kendimi incinmelerden esirgemek, kendi kabuğuna çekilmek, sağ salim işin içinden sıyrılmaktır.
"aklınızı kaybetmenize neden olacak şeyler vardır ya da kaybedecek aklınız yoktur."
neden seni yıllardır tanıyormuş gibi hissediyorum?
"ne de olsa insan kendi ışığını ona yansıtan kaç kişi tanırdı ki?"
Onu bana hatırlatmayan ne var ki? şu döşemeye baksam, taşların üzerinde onun yüzünü görüyorum. her bulutta, her ağaçta o var; geceleyin hava onunla dolu, her şeyde ondan bir pırıltı var; gündüzleri ise çevremde ondan başka bir şey yok, her yerde o! rastladığım kadın ve erkek yüzleri, kendi yüz çizgilerim bile, bir benzeyiş içinde benimle eğleniyorlar. bütün dünya korkunç anılarla dolu; nereye baksam, onun yaşamış olduğunu ve benim onu yitirdiğimi görüyorum! işte hareton, ölümsüz sevgimin, benim olanı vermemek için çılgınca didinmelerimin, düşüşümün, gururumun, mutsuzluğumun ve çektiklerimin canlı bir görüntüsü gibiydi.
acı çekmek nedir öğrendiğimden beri böyle bir gece geçirdiğimi hatırlamıyorum