Roman tarihinin en konuşulan karakterlerinden biri Julien Sorel.
Aslında İletişim'in ön ve sonsözleri müthiş fakat bu çevirisi olamamış. Ben bu kadar yerlileştirme çabalı çeviri sevmiyorum. O yüzden bildiğim, Fransızca çevirileri her zaman tatmin edici olan İş Bankası'na geri döndüm.
Romanın konusunu ve Stendhal'in kim olduğunu konuşmak yersiz. Sadece Tolstoy'un onun müthiş bir savaş ve karakter anlatıcısı olduğunu söylediği sözler bile yeterli olacaktır.
Ben yıllarca okumaya, kitabın kalın olması nedeniyle çekinmiştim ama geçen sene başladığım kronolojik klasik okuma kararım ile besmeleyle giriştim. Kendimi kutlarım.
Eserin döneminin romancılığı açısından harikulade bir yerde durduğunu düşünüyorum. Her ne kadar Stendhal siyasetten uzak durmak fikirli bir edebiyat oluşturmaya çalışsa ve apolitik diye anılsa da, bu eser siyaset ve sosyolojinin ve hatta psikolojinin ta kendisi. Her karakter tipinden ve ruhi derinlikten ya da derinsizlikten insan var. Hepimizi tanıyıp bize tutulan bir ayna gibi. Çok iyi.
Aristokrasi ve soyluluğun kapalı tüm perdelerini bir bir indirip toplumla yüzleştiriyor. Tüm gerçek duygularımızdan haberdar. Belki de tutunmak ya da tutunamamakla ilgili ilk romanlardan. Sorel'i anlamak, kızmak, anlamamak, hemhal olmak, yabancılaşmak, tüm duygularla karşı karşıya geldim.
Öğretmek istediği:
Kendini anlamlandırmak; soy, kahramanlık, din, vatan tüm bunların üstünde bir şey. Olmayınca olmuyor mu? Off allak bullak edildik.
Ivan Turgenyev bana göre hepsinden biraz biraz almış
