Insan, önce bir şeye ilgi duyar, sonra onu ister, sonra istediğini sevmeye başlar ve en sonunda tutkuya dönüştürür. Insanlar böyledir... Paraya, şöhrete, güce, cinselliğe, sanata ya da herhangi birine veya şeye tutku ile bağlanırlar. Tutku varsa bilinç gider. Bu nedenle yaralı insanlar daha tutkulu olur. Çünkü yaralarının sesini sadece tutku
Şimdi biliyorum, yazmak, ben'le sen'in arasından bir yerlerden seslenmek... Ölülerle dirilerin birbirine seslendiği o yerde. Yeterince kulak kabartırsa insan, bir başlayıp bir kesilen yağmura, rüzgara, kanat çırpışlarına alçaktan uçan kuşların, duyabiliyor ölülerin yanıtlarını...
Sayfa 237Kitabı okudu
Ah zavallı memleket! Kendini tanımaktan
Korkar oldu nerdeyse!
Anamız değil, mezarımız demeli artık ... 'ya.
Yüzü gülmez oldu kimsenin,
Olan biteni bilmeyenden başka.
Ahı gökleri tuttu milletin, duyan yok.
En büyük acılar gündelik kaygılara döndü.
Ölüm çanları çaldığı zaman kilisede,
Kimin için çaldıkları sorulmuyor bile.
Doğru insanların ömrü çabuk tükeniyor,
Şapkalarına taktıkları çiçeklerden daha çabuk!
Hasta olmadan ölüveriyor insan.
