klasik grangé tarzı sürükleyicilik ve kurgu enfes. alakasız yerlerden ipucu çıkaran, mucizevi tesadüfler sonucu bir yerlere varan iyi adamlar, balandıra ballandıra, sayfalarca anlatılan cinayet sahneleri yok. katilin bile psikopatlığında normel değerler gözlemledim. şimdiye kadar en keyif aldığım grangé kitabı diyebilirim.
paris emniyetinde başkomiser olarak görevli olivier passan, japon kültürüne olan merakı, hayranlık ile saplantı arasında gidip gelen bir adamdır. hamile kadınları ve karnındaki bebekleri hedef alan bir katili yakalamaya uğraşırken, bir taraftan da japon eşi naoko ile süren boşanma davası ile uğraşmaktadır. katile yaklaştıkça eşi ile arasındaki problemler ve avine yapılan saldırılar artmaktadır.
çeviri bir iki küçük şahsıma münhasır takıntılar haricinde enfes. ancak yine de sormak istiyorum ey çevirmenler; düzüşmek nedir? bugüne kadar bahsi geçen eylem için bu kelimeyi kullandınız mı, kullanan birini tanıdınız mı? hamile kadınların canlı canlı karnını yarılıp içindeki bebeği alkole bulanarak yakıldığı bir kitabı okuyan birinin sevişmek kelimesinin argo kullanımını okuduğunda utancından yanaklarının pembeleşeceğini mi düşünüyorsunuz? kaç kitapta denk geldim artık yeter. aranızda biz okurların bilmediği bir anlaşmamı var?
yazarın, katili gizlemek için yaptığı yanlış ipuçları, kasıtlı yönlendirmeler nedeni ile tahminleriniz pinpon topu gibi iki üç kişi arasında gidip gelse de dikkatinizi kitaba vermeniz açısından iyi. ve evet katil hiç tahmin etmediğimiz biri çıkıyor. hani ahmet ümit'in hep yapmak istediği ama yapamadığı gibi.
