- "Efendim , Allah'la olmak ne güzel. Lakin O'nu nasıl bulacağız?"
- " insan kaybettiğini bulur, bizler O'nu kaybetmedik ki! Zira O ki kaybolmayandır. Ne yana baksak O'nu görürüz, ne söylesek O'nu söyler, ne işitsek O'nu işitiriz. Lakin yaşamak gözlerini kör, kulaklarını sağır eder insanın. Gördüğüne bakmaz, baktığını bilmez, bildiğine gidemez . İşte biz dahi dünya ile ne denli boyamışsak gözlerimizi apaçık olanı göremeyiz.
Evvelâ kendimize dönmeli, kendimizi bilmeliyiz . O vakit görürüz ki düşman kendi içimizde ve o ölmeden gözlerimizde perde, kulaklarımızdan sesler ve gönlümüzden mühür kalkmayacaktır.
Amma ki illa maksat bulmaksa O'nu o vakit aramak gerek. Bulana kadar değil ölene kadar aramak gerek."
İftar vakti huşuyla dinlerken ezanları
Hüzünle hatırladım eski Ramazan’larıSeneler, âh seneler!.. Gelipte geçti hızla;
Erzurum’la başbaşa kaldık hâtıramızla!Orda muhteşem mâzî, bizde hasret bir gönül
Ne de zormuş geçmişin özlemine tahammül!Ev de, yol da, cami de, Ramazan’ın her günü;
Yaşanırdı ruhânî zevklerin en üstünüGülümserdi perdeler, işleme
Derdini kime anlatır âşık? Âşık otlara söyler, sulara söyler, kuşlara söyler. Ama derdini kendinden başka kimse ne çekebilir, ne anlayabilir.
Sayfa 86Kitabı okudu
