Nice bedeller ve sıkıntılarla insanlara ulaştırılan son vahyi zahmetsizce okuyabilen insan sayısı çoğaldıkça vahyin indiği evin çocukları birer birer katledilmiş. Bununla da yetinilmeyip usulünce toprağa defnedilmeleri bile onlara çok görülmüştü.
Kitapta üç yerde tekrarlanan;"Her nefis mutlaka ölümü tadacaktır..." âyetini hatırlamıştı. Rüya ve Uyanış atıflı olmayan bir beyândı. Oysa "Ölecektir!..." Yerine ısrarla"Tadacaktır!..." Diyen Allah, ölümü mutlak bir son olarak zikretmiyor. Tadıldıktan sonra devam edecek başka bir durumun işaretini veriyordu.
Sayfa 216Kitabı okudu
Evet!..
O, savaşsa dahi barışabilen Nebiydi. Aynı zamanda barış için verdikleri sözden dönenlerle hesaplaşan Nebiydi. Her iki tavrında da rahmeti ve adaleti gözetti. Lakin Ceddim iki Müslüman toplumun bir arada nasıl yaşayabileceğine dair herhangi bir anlaşma akdetmemişti. Zira Onun sağlığında tüm inananlar bir ve birlikti zaten.
Her neslin Müslümanlarına emsal teşkil edecek bu barışların o son halkasını Ceddim adına Onun Varisi tamam etti. Ateşkes Günü amcam İmam Hasan'ın kaleme aldığı bir düzine antlaşma maddesi birbirleriyle barış içerisinde yaşamak isteyen tüm Müslümanlara akledebildikleri ölçüde nesiller boyu en büyük rehberdir. İçimizdeki barışın apaçık tebliğidir bu...
Hatırlarsın belki!..
Antlaşmanın son maddesine göre Muaviye öldükten sonra hak sahibine rücu edecekti. Yani bize... Ama Muaviye amcam İmam Hasan'ı zehirlettirip şehit etti. Allah'ın adıyla verdiği son sözü de ayaklarının altına alıp giderayak oğlunu kendi yerine bırakmak istedi. Sözden dönen bu asi sapkınlarla hesaplaşmaksa diğer Varis-i Nebi'ye kaldı.
