Susup söyleyemediğim tüm duygularımı ve düşüncelerimi özgür bırakıyorum bugün. Rüzgarla savuruyor, aşkla sana gönderiyorum. Hissetmen, anlaman ve beni seninle tamamlaman için. Aşkın gücüyle imkansızı başarabilmenin mucizesi ile yeniden doğuyor, yaralarımdan aşkla iyileşiyor ve şifa buluyorum...
Bi’ bakar mısın.?
-Bana mı seslendin.?
Evet, evet sana seslendim. Dinle sadece…
Asla görmeyecek gözlerin benim gibi birini.!
Tutmayacak ellerin benim gibi elleri...
Duymayacaksın sana aşkla seslendiğim sesi…
Gözlerine baktığında,
Gözlerinden utanan bir göz bulamayacaksın.
Kimse sana benim verdiğim değeri vermeyecek,
Üşütüp hasta olursun diye kimse düşünmeyecek,
Ellerin üşüdüğünde ellerini ısıtacak biri olmayacak,
İşte o zaman sen üzüleceksin…
Ne çok şey kaybetmişsin gözünü açta, bir bak.!!
O zaman hayattan nefret edeceksin…
İçin için ağlayacaksın…
Ve diyeceğim son şey şu:
Şimdi sen pişman ol.!
KAYBETTİN KIYMET VERENİNİ…
F. Avcı
Uğurlamak istiyorum !
Geçmişten arta kalan ne varsa
Mısra mısra yeniden yazmak
Kaderi yeniden yaşamak
Doyumsuz bir ilkbahar sabahında
Yeniden uyanmak ..!
Yeniden başlamadan bir şeye
Nem varsa içimde ateşe yakmak
Dokunmadan ..!
Hiç bir şeyine acıların
Görmeden sızlanmalarını .!
Boğazın derin sularına
Hiç düşünmeden anıları atmak istiyorum
Kine ,nefrete dair ne varsa kaderin zulasında uslanmadan
Ve öldürmeden içimdeki binlerce heceyi
Seni sana vermeden
Yeniden yaşamak istiyorum.
Şimdi tamda zamanı iken
Dallarda yeşerirken umutlar
Ve nisan yağmurları ile ıslanırken gönüller
Neyzenle Aşk'a gelip
Yeniden aşkla ,Aşıkça sarhoş olmak istiyorum...
Nehir EVREN
#kalemimden
Adını koymak istemiyorum. İsimsiz, tarihsiz, takvimsiz olalım. Ben her geçen gün daha bir bağlanayım sana sen daha bir aşkla bak bana. Zamansız bir dünyada sonsuza dek birbirimizde kaybolalım..
Karşılıklı sevginin Leyla’larda Mecnun’larda kaldığını anlamak için karşılıksız sevgi yaşamak gerekiyormuş. Birini sevmenin delice bir aşkla bağlanmanın güzelliğini yaşamak için hazan mevsimine gelmek olduğunu bilmiyordum. Meğer hayatta ne çok şey kaçırmışım…
Aşkın insanı büyüttüğünü olgunlaştırdığını da öğrendim artık. Bu yaşıma kadar kimse
Anlamı Olmaz - Muhammed Işık
Yine eve geç geldi yemeğini yedikten sonra televizyonun karşısına geçti. Buna daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum. Görücü usulü evlenmiş olmamız, bana âşık olmaması, böyle yapmasını gerektirmez ki. Ben onu sevmeye başlamışken onun evliliği hayatın bir parçası olarak görmesini içime sindiremiyorum. Az biraz sevgi
Sen İstanbul!
Ben Ulubatlı!
Sen aşka hasret bir güzel,
Ben aşkla koşan bir yiğit,
Yıkılsın gönül surların!
Sana aşkın sancağını getirdim Ey Güzel İstanbul!
Sen kokmayan gülü neyleyim
Neyleyim sensiz bahari
Sen dogmayan günü neyleyim
Neyleyim sensiz ben dünyayi
Senin teninde degmeden gelen yagmuru
Istemem meltemi istemem
Gölgem düşmüyor Artık Evinin Duvarlarına
Hadi gir içeri. Ama gözlerindeki o kanayan suçluluk bırak kapıda kalsın. Ona ihtiyacımız yok artık. O hayatın içine birtürlü sığamayan ve telaşından durmadan sigaraya sarılan yorgun ellerini, nereye baksan hep karşında duran o kırgın çocukluğunu, uzak denizlerin sisli buğusuyla her daim ıslak dudaklarını,
Gölgem Düşmüyor Artık Evinin Duvarlarına
Gölgem Düşmüyor Artık Evinin Duvarlarına
Hadi gir içeri. Ama gözlerindeki o kanayan suçluluk bırak kapıda kalsın. Ona ihtiyacımız yok artık. O hayatın içine birtürlü sığamayan ve telaşından durmadan sigaraya sarılan yorgun ellerini, nereye baksan hep karşında duran o kırgın çocukluğunu, uzak denizlerin sisli buğusuyla her daim ıslak
Azad et bizi...
Böyle yarım kalmış bir aşk bittiği yerde bitmeli.
Yeniden başlangıçlar, bilindik telefon sesleri,
Ve heyecanı yüksek gerilimli gizli buluşmalar, kalplerimize bir tutam daha acı iliştirir sadece.
Azad et bizi...
Sen sevsende hala koca bir aşkla beni,
Bende sana büyüttüğüm aynı hissin kırılmış kalıntıları bile çoktan bitti.
Seni sevmeyi beceremedim.
Belki de sevilmeyi...
Şimdi bizden geriye hüzün kokulu bir kaç anı kalıyor sadece.
Sen kendi hayat yoluna, ben kendi oyunuma.
Biz bittik, biz bittik sevgili.
Ne olur artık,
Azad et bizi.
Okan Kuzu
BENİM GEÇMİŞİM SENİN HATIRA DEFTERİN
Demli çay severdin mesela, ellerin hareket halindeyken konuşurdun örneğin.
Hiç kimse, hiçbir şey yapacaklarına set kuramazdı,kuralların yoktu.
Çocuklaşan yanını ve öfkeli halini ayırt etmek imkânsız hâle gelirdi çoğu zaman.
Kendine sakladığın her cümlenin “sen“ kısmı içimde büyürken bana bıraktığın aşkla örülü bir yalnızlıktı.
Farkında olmayışın değil, asıl farkında olup duygularımın üzerine basıp gölgesinde yürümendi.
Bekleyişlerim benim bastığım yerde tuzla buz olurken, yazdıklarıma imla hataları eklememe neden oldu.
Gerçekleri görmezden gelen bir korkak rolüne bürüneceğini çok sonra önüme attın.
Yazık..
Sadece varlığınla doğduğunu sandığım güneşin rengi solarken, o renkten kendine gökkuşağı çizip hayaller kurdun..Senin dilediklerin bir bir gerçek olurken kaç anlamlı şarkı, kelime heba oldu.
Var oluşuna tek sıra halinde döşediğim harfleri kendi ellerinle yıktın.Kaç kez denesek de bir daha eskisi gibi yazamam seni.. Silinir çünkü, zaman bir sünger gibi üzerini örter yazacaklarımın.Hislerim kadar gerçek bir “Hoşça kal” ile kapattım sayfanı, bundan sonra hangi sayfayı çevirirsem çevireyim aynı hikâyeye çıkmaz.Kalemi çoktan bir başkasının eline verdin.Sana dairlerim yalnızca geçmişte kaldı şimdi, senin içinse geri dönüşü olmayan bir hatıra defteri.
-Esin AYKAN