İyi eğitim için para, etkili arkadaşlar için para, rahatlık ve huzur için para, İtalya'ya gitmeler için para. Kitapları para yazar, para satar. Bana doğruluk değil Tanrım, para ver, sadece para...
Belki de bir çocuğa en büyük acıları çektirmek onu kendisinden daha zengin çocukların gittiği okula göndermektir. Yoksulluğun bilincinde olan bir çocuk, bir
büyüğün aklına hayaline gelmeyecek züppece acılar yaşar...
Parasızlık rahatsızlık demektir, sefil kaygı demektir, sigarasızlık demektir, başarısızlık bilincinin sürekli var olması demektir, her şeyden de önemlisi, yalnızlık demektir...
İnsanın cebinde parası yoksa, tam bir insan değildir - yani kendini insan olarak kabul
etmez."
Olgunlaşıyordu. Yirmi yedi, yirmi sekiz, yirmi dokuz. Geleceğin artık toz pembe görünmediği, gerçek ve tehlikeli hâle geldiği yaşa ulaşmıştı.
Yoksulluğun ilk etkisi, düşünceyi öldürmesidir.
Ölmesine pekala ölüyoruz da, yeniden doğma işaretlerini göremiyorum ben.
"Beni seviyor musun?" dedi.
"Elbette seviyorum. Neden hep bunu soruyorsun bana?"
"Senden duymak hoşuma gidiyor...
Para-yasalarına gerçekten inananlar, kadınlardır. Erkekler bu yasaya uyar buna zorunludurlar, ama inanmazlar. Yasayı ayakta tutan kadınlardır...
Zenginler, ahlaksızlık yaparken bile kibardır. Ama paran yoksa, olduğunda nasıl harcayacağını da bilmezsin. Karaya ayak bastığı ilk gece geneleve gitmiş denizci gibi çılgınca döker saçarsın parayı...
Yoksulluğun getirdiği aşağılanma, rezillik! İşte bunu anlayamazlar ve de anlayamayacaklar. Mesele, güçlük meselesi değil, haftada iki sterlinle güçlük çekmez insan, çekse de fark etmez ama aşağılanma, o korkunç, rezil aşağılanma... Yoksulluğun herkese seni çiğneme hakkı vermesi... Herkesin senin üzerine basmak istemesi...
Yaşam onu yenmişti, yumruğunu indirmişti; ama sen de başını başka tarafa çevirerek yaşamı yenebilirdin.
Belki de zenginsen ve seni umursayan biri varsa, yalnızlık hoş olur diye düşünülebilir; ama bunu gereklilik olarak yaşadığında durum öyle farklı ki!
Zincirli köpek olmaktansa yalnız kurt olmak yeğdir...