“Doğrusu,genellikle insanları beğenmeye çok hazırsın.Kimsenin kusurunu görmüyorsun.Sana göre bütün dünya iyi,sevimli.Hayatta kimseden kötü bahsettiğini duymadım.”
İnsan bencil bir varlık olduğu için mi vazgeçemiyordu,yoksa yalnızlık korkusu yüreğine bir bıçak gibi saplandığı için mi? Karar veremiyordum,tek düşündüğüm şey aslında hiçbir şeyi düşünemediğimdi.