üniversitenin ilk senesinin birinci dönemi kadın öğrenciler;
iyi ki de üniversiteyi kazandım, en büyük hayalimdi. ama, liseli arkadaşlarım okumak yerine evlenmeyi tercih etti, onlar için üzülüyorum doğrusu. kendi düşen ağlamazmış. yapacak bir şey yok.
ilk vize, ilk final sınavlarında sonra; üniversite güzelmiş ama, zorlukları da var doğrusu. olsun, her güzelliğin vardır bir zorlu tarafı. ne demişti atalarımız, gülü seven dikenine katlanacak.
ikinci sene vize ve final sınavlarından sonra; of ya. o kadar konuyu kim çalışacak. çalış çalış bitmiyor. ay para da kalmadı, evin kirası hala ödenmedi, mutfakta eşya kalmadı. elektrik su faturası.. ooo, böyle de olmaz ki.
üçüncü sene, vize ve finallerden sonra; liseli arkadaşlarım evlenmekle acaba iyi mi yaptılar. ben de mi evlenmeliydim acaba. ders yok, sabah erken kalkıp okula gitmek yok, sınavlara çalışmak yok, stres, uykusuzluk, çile yok... oh ne güzel.
son sene ve sonrası; hemen zengin bir koca bulup evlenmem lazım. kimse de artık bakmıyor. yaş da ilerledi. liseli arkadaşlarımın okula başlayan çocukları var. ay böyle hayatın... kim oku bana dedi! gülü sevmekmiş, dikenine katlanmakmış. bunlar hepsi boş lafmış.
:)