İnsan her konuda kendinden fazla emin olmamalı.
Sayfa 9 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyacak
Güneşsiz günlere alışıktı.
Sayfa 1Kitabı okuyor
Her insan ölmeliydi... Hayatın kanunu buydu ve bu adildi.... Bu insanın doğasıydı. Birey denen şey bu kanunun muhatabı değildi. Kanunun muhatabı bir bütün olarak insan ırkıydı.
Hayata dair şeyler konusunda hızlı ve dikkatliydi ama sadece somut şeyler için geçerliydi bu tetikte olma hali, o şeylerin taşıdığı anlamlar için değil.
Sayfa 2Kitabı okuyor
Hayat böyleydi işte! Ne kadar boş, ne kadar kısaydı… Sadece hayattakilerin canı yanardı. Öldükten sonra acı duyulmazdı. Ölmek, uyumak demekti. Durmak, istirahat etmekti. O halde neden ölmeye razı olmuyordu?
Sayfa 47Kitabı okuyor
Derken ömrünün en mışıl mışıl en deliksiz uykusuna daldı, köpek adamın karşısında oturmuş bekliyordu. Gün uzun ve yavaş ilerleyen bir alacakaranlıkta sona eriyordu. ateş yakılacağını gösteren belirtiler yoktu ortalıkta. köpek bir adamın ateş mateş yakmaksızın karların içinde oturduğunu ilk kez görüyordu. Günün son kırıntıları da eriyip giderken, hayvanın ateş özlemi doruğuna ulaşmıştı! ayaklarıyla karları eşeleyerek mızıl mızıl mızıldanmaya başladı.
bu düşünce sen daha şimdiden donmaya başladın, az sonra kaskatı kesilecek ölüp gideceksin diyordu! ama bu düşünceyi durmadan zihninden kovuyor onu önemsememeye çalışıyordu.
Vahşi Soğuk
Hava soğuktu, hem de çok soğuktu.
İnsanın yalnız bedenini değil, ruhunu da donduran bir soğuktu. İnsana varlığını, geçmiş hayatını, mevcut durumunu, hayatın anlamını, mücadelenin değerini, nefes alabilmenin kıymetini sorgulatan bir soğuktu. Kimi zaman medeniyetin göbeğinden doğaya gelen, kimi zaman ise kendini bildi bileli doğal hayatla iç içe yaşamış insanların canını dişine takıp mücadele ettiği bir soğuktu. İnsana ummadığı şeyler yaptırabilen, onu ölümün kıyısına kadar sürükleyip ona kahkahayla gülerek,
"Bakalım şimdi ne yapacaksın?"
diyen vahşi bir soğuktu.
Gözler ruhun aynasıdır.
Sayfa 31Kitabı okudu
Donmak herkesin sandığı gibi öyle kötü bir ölüm değildi. Beterin beteri ölümler de vardı.
Uyuşmuş parmaklarıyla bir süre çekiştirip çözmeye çalıştı bağcıkları, ama boşuna uğraştığını anlayarak bıçağını kanından çıkardı.
Kanın yokluğunu İlkin ıslak ayakları duymuştu, hızla uyuşuyorlardı.
İnsan her konuda kendinden fazla emin olmamalıydı