— Babacığım, teselli verecek bir şey söyle bana!
— Pencereleri açık bıraktım
güvercinlerin ötüşüne
Kuyunun kenarına yüzümü bıraktım
Haznenin halatına sözü bıraktım
anlatsın diye hikâyesini
Karanlığı bıraktım
bekleyişimin yününe sarınmış gecesine
Bulutları bıraktım
şalvarını seren incir ağacına
Rüyayı bıraktım
yenilesin diye kendini kendinde
Ve barışı bıraktım
yalnız, oracıkta toprağın üzerinde...
Sayfa 52Kitabı okudu
Ne çok seviyorum seni, ne kadar kendinsin!
Ve ruhundan korkarak: Şimdi ben
içimdeki o kadından başka biri de değilim.
Uzaklara gidersen
gardıroba as düşümü
Senden hatıra olarak yahut benden
Vatanı yok saçlarının. Rüzgårın evi yok.
Tavanım yok göğsünün avizelerinde.
Bir leylaktan katediyorum
kılcal damarların yolunu tek başıma
İsmine uğruyorum baş başa kaldığımda kendimle.
Sayfa 132Kitabı okudu
Belki bir kadın gibi gökle dolmuştur.
Belki de aşmıştır anlamı . .