Özge Kongu
@avozgekongu
Avukat
Lisans
30 Ağustos 1998
12 okur puanı
Mart 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
Kararlı bir kadını yenmek mümkün mü?
Sizin diye bildiğiniz evlatlar gerçekte sizin değildirler,
Onlar kendini özleyen Hayat’ın oğulları ve kızlarıdırlar.
Sizler aracılığıyla dünyaya gelmişlerdir, ama sizden değildirler.
Sizlerin yanındadırlar, ama sizlerin malı değildirler.
Onlara sevginizi verebilirsiniz, ama düşüncelerinizi asla.
Çünkü onların kendi düşünceleri vardır.
Onların vücutlarını çalabilirsiniz, ama canlarını asla.
Çünkü onların canları geleceğin sarayında oturur ve sizler dişlerinizde bile orayı ziyaret edemezsiniz.
Kendinizi onlara benzetmeye çalışabilirsiniz, ama onları kendinize benzetmeye kalkışmayın hiç.
Çünkü hayat ne geriye gider ne de geçmişle ilgilenir.
Sizler evlatların birer canlı ok gibi fırlatıldıkları yaylarsınız.
Yayı geren, sonsuza açılan yolda kendine hedef edinmiştir ve okların en uzağa eriştirebilmek için kendi gücüyle sizleri gerer.
Yaya gerenin elinde seve seve bükülün.
Çünkü oku atan o güç, uzaklaşan okları sevdiği kadar elindeki sağlam yayı da sever.
Eğer hisleri gerçekliğin tamamı değil de bir parçası olarak yorumlarsan hisler yol göstericidir. Ancak yolunu sadece hislerle bulmaya çalışırsan yanlış rotalarda kaybolman kaçınılmaz olacaktır.
Okur Takip Önerileri
İnsanın başına gelen en kötü şey yapayalnız kalması değil, yapayalnız hissetmesine neden olacak insanlarla birlikte yaşamasıdır.
-Goethe
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
206 syf.
·
Puan vermedi
Cennetle cehennem yarışa kalktı. Sen hala susuyorsun. Güneş dürüldü, yıldızlar döküldü, vahşi hayvanlar bir araya toplandı. Sen hala susuyorsun.
Merhameti gördün mü? Ne olur bana da göster. Kimseye söylemem, söz; zarar vermezler. Beni kanadının altına almasa da ne çıkar; emerim ışığını. Dizinin üstüne yatırmasa da olur; kim söylemiş uyuduğumu?
Merhameti gördün mü? Eşkalini tarif etmem gerektiğini biliyorum ama, bu hiç de kolay değil. Kanadı var, desem, hemen yolarlar. Gözleri var, desem, mil çekerler sürme diye. Ayakları var, desem, muhlarlar sandalyeye.
“Nesi var?” “Gülüşü var!” Ağlatırlar.
“Nesi var?” “Yaprakları var!” Kopartırlar.
“Nesi var?” “Beyazı var!” Karartırlar.
Kalben ve bütün kuvvetiyle bir şeyi arzu eden kimse onu mutlaka yapar. İstemek işte buna derler!
Ah ne kadar azgındır benim şu nefsim! Onun silahları ne kadar korkunç! Ah ne kadar masumdur benim şu nefsim! Ne kadar beyazdır elleri onun!
Sağlam kafa, sağlam vücutta doğru. Sağlam ruh nerede bulunur acaba?
Ah kötü kıskançlık! Ruh hastalıklarının en beteri! Sensin insanlara ölümü getiren, hem de hiç durmadan,” diyor Dante. Petrarca, Dante’nin bu çok sevdiği sözünü şu cümlelerle tamamlıyor: “Ne istiyorsun başka? İnsanlığı yok etmen yetmiyor mu? Neyle doyacaksın acaba? Ey bedenlerin, hele ruhların sefil kompleksi! Derler ki aslan sürekli açlıkla kıvranırmış…”
Nasıl yok edeceğiz, bizi yok etmeden hasedi?
Sevgili Dost,
“Kalbimi alıp uzaklara gitmek istiyorum.”