AYNI KANIN AMANLARI
Aynı yer aynı zamanda,
Belki öldük belki kaldık bu dünyada,
Ama senle karşılaşacağız.
Aynı şarkılar farklı zamanlarda,
Dünyamız dar güdük olduğunda,
Hep ağlayıp hep güldüğümüzde,
Bir gün olacak kavuşacağız.
ay hadi inşallah
"Paris'te 9 sene fâsılasız bir ikâmetten sonra, 1912 Nisanı'nda İstanbul'a avdet ediyordum... Bu uzun Avrupa hayatından dönerken, "müslümanlaşmış", kendi vatandaşlarım için fazla "mütehassis" bir ruha rücu etmiştim..."
Yahya Kemal, Çocukluğum, Gençliğim,
s. 122-124.
Son Hikaye
“Eylül ayı… Hâlâ en sevdiğim ay; çünkü onunla yaşadığım son ay… Sana bıraktım Allah’ım, kalbimdeki sızımı da, hayallerimi de, bir adım sonramı da, dualarımı da…”
Sayfa 240 - YediverenKitabı okudu
