Okuyun, çünkü mürekkebin akmadığı yerde kan akıyor. Kalem tutması gereken eller silah tutuyor. Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olunmaz. Aydınlık istiyorsak karanlığa ışık tutmak gerek.
Zamanların en iyisiydi..En kötüsü de.Akıl çağıydı,budalalık çağı da.İnanç yaşanıyordu.Umudun baharıydı,yeisin kışı çağıydı aynı zamanda,ama inkar çağıydıda.Bie taraftan aydınlık,bir taraftanda karanlık bir mevsim yaşanıyordu.Umudun baharıydı,yeisin kışı...Her şeyimiz vardı,ama hiçbirşeyimiz yoktu.Hepimiz doğruca cennete gidiyorduk ama hepimiz cehennemede gidiyorduk.Kısaca o çağ bu devre öyle benziyorduki,sesi en çok çıkan otoriteler iyisiyle kötüsüyle ikisinin mukayesesini,sadece üstünlük bağlamında yapılmasında ısrar ediyorlardı.
Sevmek Neymis Bir Gun Anlarsın
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın
Onun unutamadığın hayali
Sigaradan derin bir nefes çekmişcesine
Bilmek acı çekmektir. Ve bildik;
Karanlıktan çıkıp gelen her haber
Gereken acıyı verdi bize:
Gerçeklere dönüştü bu dedikodu,
Karanlık kapıyı tuttu aydınlık,
Değişime uğradı acılar.
Gerçek bu ölümde yaşam oldu.
Ağırdı sessizliğin çuvalı.
PABLO NERUDA