Yaş ilerleyince anlıyordu insan. Mutluluk öyle gökten zembille inmiyor, itina istiyordu.
Kaderim bu işte. Her şeyin bozuğu,çürüğü,yanlışı bana geliyor.
“Hayatı küçüktü, dardı ama kendi elindeydi.
İçli dışlı olunca insanlar hayatını elinden alıyorlardı.
O zamandan beri uzak durmaya çalışıyordu insanlardan.”
Sayfa 70Kitabı okuyor
Ölüyüm ama mezarda değilim, yaşıyorum ama hayatta değilim?
Bir şey oluyor. Ruhla beden birbirinden ayrılıyor. İnsan ölü gibi oluyor, ama ölü değil...
Yaşamak her şeye rağmen iz bırakmaktır yeryüzünde..
"Kimin hayatında yanlış yaşanmış bir aşk yoktu ki?"
"Her şey yolundaymış gibi gülümsemek de çok yoruyordu insanı."
Sağlıklı bir gelecek için, açık yaraları ve açık hesapları kapatmak gerekir
"Ben daha yıllar önce, kendimi bizzat, kendi irademle kurban etmiştim. Ben hayatta bir kurban olarak var olmuştum. Kurban olmayı kabul etmeyebilirdim. Ama etmiştim. Dünyaya kurban edilmeye hazır gözlerle bakmak, hayır demekten kolaydı. Mağdur olmak cesur olmaktan çok daha kolaydı. İnsan cesareti seçemezse kurban olmayı kendiliğinden seçmiş oluyordu. İnsan mağdur olmanın suçsuz olmak anlamına geldiğini sanıyordu. Oysa mağdur olmak, suçsuz olmak değildi. Hayatım boyunca kurban olmayı seçtiğimi anlayınca kendimden de tiksinmiştim."
Sayfa 46 - Can Yayınları
Geçmiş çünkü, ne yaparsan yap, yok olmuyordu...
Açık hesaplar açık yaralara benzer hocam.
"Şimdi kilitli bir kütüphanede durmadan tozlanan, hiç okunmamış bir kitap gibiyim."
"İçinizdeki nehirlere barikat kurmayın, bırakın aksın, lazım geliyorsa taşsın..."
Ödenmemiş bir hesap vardı aramızda. Ama sorun şuydu ki, ikimiz de kendimizin alacaklı olduğunu düşünüyorduk.