ve eğer öteki dünya varsa, bekliyorsan.
gri gri gri...
sabah, sis, yağmur
bulut, bakış, hatıra
bende bir şarkı yoktu sen okudun
bir ayna yoktu bende sen baktın
bereketli toprakların uykusunda bir köktüm
senin bakışınla yeşerdim yağmurlar yağmadan
gözlerinde bir şimşek çaktı bakışlarım ıslandı
yanakların yağmurdan ıslak, gözlerin güneşli
kurtlar doğuruyor, kuzuları kollayayım
sen gözlerinle beni okşasan
çoban değneğim tesirli bir silah olacak
sen gözlerinle beni okşa
çoban değneğim tesirli bir silah olacak
savaş bitince senin için taze incirler toplayacağım
seninle kalacağım
seninle okuyacağım
ve seni güneşli hayranlığında öpeceğim
eğer bulutlar izin verirse..
ebrahim jafari
karsindaki insanda sevdigin ve sevmedigin ne kadar ozellik varsa sende de ayni ozellikler vardir (ayna yansimasi)
biz hatırladıklarımızın bir bütünüyüz; sabit olmayan şekillerden, kırılan ayna yığınlarından oluşan hayali bir müzeyiz. Borges.
Bir dağın zirvesinde şimdi yaşadıklarım...
Ölüm yüzyüze geldiğim ayna gibi bende...
Ve ben onda!
ne idiysen onu yansıtan
amansız bir ayna şu beyaz kağıt
senin sesinle konuşur beyaz kağıt
senin gerçek sesinle
beğendiğinle değil ;
senin eserindir, boşuna harcadığın
bu hayat.
yeniden ele geçirebilirsin belki
seni başladığın yere
fırlatan bu kayıtsız nesneye
tutunabilirsen eğer.
bunca yer gezdin; aylar, güneşler gördün
ölülere, dirilere dokundun
inlemesini bir kadının
kinini büyümemiş bir çocuğun -
ama bir hiç olacak bütün bu duydukların
sen bu boşluğa güvenmedikçe.
yitirdiğini sandığın şeyleri bulacaksın
belki orada :
gençliğin filizlenişini, yaşlılığın çöküşünü.
hayatın sen ne verdiysen odur
bu boşluk
sen ne verdiysen odur
bu beyaz kağıt.
Mahperi ve yalnız ağaçlar üzerine.
Sükut içinde çıkagelen ansızın, zarif ve ince mahperi. Pencere pervazına hafifçe tututan dirsekleri, pervasızca izlerdi gökyüzünü her gece. Çok elzem olmasa dahi her şey mecnun kalbini kafesinde telaşla çırpınan uçmaya hazır bir kuş kadar heyecanlandırırdı. Bir başınalığı severdi, kalabalıklarda gözleri mahzun bakardı; uzlete çekilmek için can atardı bazı bazı. Güneşi sevdiği kadar yağmuru da severdi, ıslanmayı sevdiği kadar üşümeyi.. Gülmeyi sevdiği kadar ağlamayı severdi, bu melâl halini hoyratça kucaklardı uçurumdan düşmekten kurtarırcasına. Yeşillikler arasındaki yalnız ağaçlar, buğulu gözlerinin altında silinip giderdi. Ayna karşısına geçtiğinde bir dilfiruzdur ki alır götürürdü ellerinden. Kendinden kendine kaçardı, kalbinin süveydasına ışık olurdu başını okşadığı sokak hayvanları. Bundandır aldığı her nefesine gönül vermişliği. Batan güneşin bir lahza ardından doğacağını bilirdi. Dudaklarında bitmek bilmeyen bir aşk türküsü, gözlerinde can bulan gökyüzü. Bir an için duraksayıp baktığında göğe, nihayet gördü ruhunun revasını. Mecruh çocukluğunu olanca şefkatiyle sarmaladı. Düğüm olmuş boğazı ilmek ilmek çözüldü yeniden. Belki sadece bugüne mahsus, tekrar ve tekrar..
Her bir satırını çizmek istediğiniz , bir kitap benim duygularıma nasıl ayna olabilir dediğiniz o kitap ?
Yamansın her zaman aldattın beni,
Kâh düşürdün kâhi kaldırdın felek!
Mecnun'sun diyerek Leylâ peşinden,
Issız vâdilere saldırdın felek!
Rehbersin dedin ben ise kördüm,
Elimle başıma çok çorap ördüm.
Kendimi bıraktım âlemi gördüm,
Hesapsız günahlar aldırdın felek!
Şifadır dedin zehir tatdırdın,
Gençliğin okunu boşa attırdın,
Körlerin yurdunda ayna sattırdın,
Çıkmaz sokaklara daldırdın felek!
Barışmadı gönlüm merd ile zenle,
Ne bir iş bilenle, ne boş gezenle
Hicran köşesinde bozuk düzenle,
NEYZEN'e her telden çaldırdın felek!
Sahra-i cedid 1913
Neyzen Tevfik
Sen Unutma Beni.. Ayna
Sende unuttum hayalleri
Sende unuttum sevilmeyi
Bari sen unutma beni
Sende unuttum ümitleri
Sende unuttum ben herşeyi
Bari sen unutma beni
Son deminde akşam, merhaba dostum hüzün
Yalnızım yine yalnız, nerdesin iki gözüm?
open.spotify.com/track/4oSEktx7o...
İnsanın kendisi ile ilişkisi
İnsani İlişkilerde İlahi Ölçü
İnsan nitekim ilk önce kendisiyle olan ilişkisini değerlendirmelidir. Bu sayede gerçekten sağlıklı olabilir. Kendini tanımadan, kendiyle tanışmadan dış dünyaya açılan kişinin yaşantısı çalkantılı, iç dünyası daima sıkıntılı olacaktır. İnsan diğer takındığı yüzleri ( rolleri, davranışları) bırakıp kendini tanımalıdır. Kendinle tanışmanın ilk sorusu ise “ Ey can! Sen kimsin?” O halde ;
Bir ayna misali bak bakalım kendine, ne görüyorsun?
yüzüm diyorum
eski zamanlardan kalma
kırık bir ayna
hangi yana dönsem
içim dışım paramparça
dokunduğum ne varsa
ameliyat masasında
geç kalınmış iç kanama
dokunma zamana
...
Necat Uslu
kendi denizlerine sığmayan bir can var sende
koparıp çocukluğumdan getirdim sana
sakla bunları kum kadar eski yalnızlıkları
kırık bir mırıldanışla kanayan şarkıları
..
büyük fırtınaların kıyıya savurduğu deniz kabuğusun sen
içinde sakla şu benim yaramaz çocukluğumu
batan gemilerden elime kalan kırık bir ayna parçası
baktıkça yüzümün yarısında senin gülümsemen
..
son sayfaları kayıp bir kitapsın elimde
sen yaz sonunu benim yüreğim kilitli kalsın....