Ayşegül İpek
@aysegulipek
Sakın vazgeçme..eğer sen vazgeçersen haketmeyen biri kazanacak..
Doktora Öğrencisi
Bursa
58 okur puanı
Ağustos 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Ayşegül İpek bir yorumu yanıtladı.
236 syf.
7/10 puan verdi
·
Beğendi
·
7 günde okudu
İlginç bir esere benziyor hocam, olur da okursanız alıntılarınızı ve incelemenizi bekleyeceğim :)
Ayşegül İpek yorumladı.
Bir 'hoşçakal'a sığdırdı beni, yere göğe sığdıramadığım.
en azından bir hoşçakal'a sığdırmış..ya sığdıramayanlar.. bir hoşçakalı çok görenler..
Ayşegül İpek bir yorumu yanıtladı.
20 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
·
6 günde okudu
Hocam, öncelikle keyifli okumalar. Bu eserin, "Uluslararası Krsna Şuurlanışı Derneği" nin orjinal metinleri ve açıklamları da içeren 1000 küsür sayfalık versiyonunu tavsiye ederim. İnternette ücretsiz dağıtılıyor. Eğer o esere sıcak bakmazsanız, Sayın Korhan Kaya'nın kendi çevirisiyle yaptığı versiyonu da tavsiye ederim. 
Bhagavadgita
Teşekkür ederim. İnceliycem orjinal metni. Korhan kayanın çevirisini görmemiştim.
1 sonraki yanıtı göster
Okur Takip Önerileri
Ayşegül İpek yorumladı.
Ne demiştim Genç Werther, "herkes yalnız ölür.." Milyarlarca insan da olsa kainatta, herkes yalnız ölür.. Evrenin diğer köşesinden atıldı Küçük Prens "gözler kör, yüreği ile bakmalı insan." dedi. Ama bakmıyorlar küçük prens, sürekli bir beklenti ile yaşıyorlar. O yüzden olmuyor.. Sonra Simyacı'nın sesi duyuldu "Yüreğin neredeyse hazinen oradadır" dedi. Koşar adım gittim, ama yok. Gitmiş. Çünkü gitmek, kalmaktan kolaymış. Tolstoy'u duyuyorum sesleniyor İtiraflarım'dan "Mutlu kişi henüz doğmamış olandır." diyor. Susuyorum, bir şey diyemiyorum. Devam ediyor, "Sevdiğin insanları kaybetmeye alıştığın zaman, hayatı önemsememeye başlıyorsun." diyor, yine susuyorum. Sonra Nietzsche'yi görüyorum, yürüyüşe çıkmış, düşünüyor. Ağzından bir kaç kelime çıkıyor "Ölümün en güzel yanı, bir daha ölümün olmaması." diyor ve olduğum yerde kalıyorum. Başa dönüyorum ve diyorum ki "..herkes yalnız ölür Genç Werther. Yaşadığımız ya da yaşayamadığımız her şey, bizimle birlikte ölür..
yalnız ölmesek olmaz mı ya..doğru olduğunu bilirsin de bir umut dersin yok ya böyle olmamalı:((((
Tek bir bedende, tek bir ruh. Etrafımız ne kadar kalabalık olursa olsun yine de yalnız ölürüz. Stefan Zweig gibi ölsekte, yine de yalnız ölürüz.
Ayşegül İpek yorumladı.
Elveda sevgili;
Keşke bizi ayıran ölüm olsaydı. En sevdiğim iken nasıl olur da en nefret ettiğim oldun?
Ya sen gelip ağlasaydın mezarıma ya da ben gelip ağlasaydım mezarında.
Olmadı işte anlayamadık,anlaşamadık,anlaşılamadık ve ayrıldık.
Bir şeyi çok iyi biliyorum ki biz birbirimizi ayrıyken daha çok seviyoruz, hiç kavga yapmıyoruz.
Günü gelecek belki de unutacağız olanları ve sevgiyi. Ama o sevgi kalbimizde yaşayacaktır yine. Sen olmasan da artık, ve birbirimize uzak da olsak, bu kalp bu bedende olduğu sürece ve çarptığı sürece sevgimiz yaşayacaktır.
Öyle bir ruh halindeyim ki kırgınım, kızgınım,nefret içindeyim, korkuluyum, üzgünüm, mutluyum, sevinçliyim,heyecanlıyım nasıl bir haldeyim bilmiyorum. Ayrıldığımıza sevinsem mi üzülsem mi bilmiyorum. Tek bildiğim bunları yazdığıma göre bir zamanlar sana derin hisler beslemiş olmamdır. Ne diyeyim, ne yazayım ki daha?
Allah yolunu açık eylesin ve hidayetini esirgemesin. Dilerim bensiz mutlu olursun ve benim için de aynı dileklerde olursun.
Elveda ey ilk yârım, ilk yaram.
''Ben vedaları sevmem Albayım. Hiç gitmesin insanlar. Hele gelmemek üzere giderlerse çok üzülürüm Albayım, dayanamam. Gelmemek üzere gidenler çok sevdiklerim olur genelde. Bir de bir hikaye bırakır ki geride, noksanlığın daniskası içinde. Ölse öldü dersin ama Ölmez onlar. Ölmesinler de.. Ölürlerse bir kere daha üzülürüm. Çünkü koklayamazlar bir daha çiçek. Yazık olur."
— Oğuz Atay, Tehlikeli Oyunlar
