Ayşegül Metin
@aysegulmetin
Yüksek Lisans
Eskişehir
15 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Uyandığımda artık başka biri olduğumu ve birbiri ardına devrilen mevsimlerin, baharı belinden kırıp attığını gördüm. Hayattaki tek dileğimi, en kırılgan mevsime asmışım; bilemedim.
Sevdiği, aşık olduğu birini özlerken, içten içe kendini özlemez mi insan? Aklında o günlerden kalan şey, aslında kendisi değil midir? Eski sevgiliyi özlerken kendini özler insan: tıpatıp kendi olduğu o kısacık anları.
Şiir, hayatın ağzında bıraktığı tattır.
Okur Takip Önerileri
Bakın, bir kereliğine bile olsa bir çocuk kendi ölümünü aklına getirmişse, yıkılsın o dünya.
Doğruyu öğrenene kadar insan yanlışın kölesidir.
Yazmak iyidir, ama düşünmek daha iyi; akıllılık iyidir; ama sabretmek daha iyi.
Hiçbir şey öğrenilemeyeceğini öğrenmek için hayli zaman harcadım ve harcıyorum hala.
Dünyanın acı bir tadı vardı. Eziyetti yaşamak.
İnancın hayaletlerini bırakıp aklın hortlaklarıyla haşır neşir olmak, sadece ve sadece yeni bir hapishaneye geçmek demektir.
Anlamak için, kendimi yok ettim. Anlamak, sevmeyi unutmaktır.
Karşısında alçalacağım bir şey varsa, o da kendi açtığım bayraktır; kendi yüzüme karşı attığım kahkaha duyunca selam durduğum boru sesi, kendimi doğurduğum şafağın yaratıcısıdır.
Gündüz bir hiçim; gece kendim olurum.
Tek derdimiz kendimizi oyalamak, bu doğru; ne var ki yazgısını unutmak için boş işlerle uğraşan tutkulular gibi değil, vakit geçirmek için yastık kenarı işleyen genç kızlar gibiyiz, hepsi bu.
Kalp düşünebilseydi, atmaktan vazgeçerdi.
Öyleyse kim kurtaracak beni var olmaktan? Hayatımı toprağa veriyorum.