... "Sonra aramıza şehirler girecek, hiç karşılaşmayacağız. Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek. Sonra belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek."
Nazım Hikmet Ran
Yağmur yağıyor Ömür hanım… Gökten değil, yüreğimin boşluğundan ömrümün ıssız toprağına…Ve ben sonsuz bir düzlükte bir küçücük, bir silik nokta gibi eriyip gidiyorum. Seslensem kim duyar sesimi yalnızlıklar katından?
Gözlerimi öptüğün bir gerçek mi? Onların dudaklarına lâyık olması için ne yapayım bilmem ki, korkunç azaptayım. Öylesine hûlya, kutsal ve uzaksın ki. Allah kahretsin beni.
Bineceğin trenlerin soluğu tükenmesin. Ayağını attığın yerler deprem görmesin. Denizler uslu, vapurlar yollu olsun. Ferman et rüzgâr beni de alıp oralara atsın.