Rilke'nin şiirindeki: '' Üstümdeki bu gökle yaşayamıyorum artık... '' diyerek ağlayan kör kadına ne söyleyebiliriz? Biz de ayaklarımızın altındaki bu yeryüzüyle artık yaşayamadığımızı söyleseydik, bu onu rahatlatır mıydı?...
Emil Cioran
Durmak gölgesinde,
havadaki yara izinin.
Kimse ve hiçbir şey için durmak.
Tanınmaksızın,
senin için
yalnızca.
O gölgede, konuşmadan da
barınabilen her şeyle.''
Paul Celan / Ellerin zamanlarla dolu
Gün doğarken sabah horozları niçin acı acı bağrışırlar, bilir misin? Tan yerini gösterip derler ki sana: bir geçen geçti gidiyor; sen neredesin?
Hayyam