Galiba çok kötümserim bugün. Bir şeyler söylesene Alev! Hep söylesene... Ama nasıl söyliyebilirsin ki... Bir ay sonra mı? Cok geç. Ben bugün istiyorum söylemeni. Kirliyim, soğuğum; sanki bir
ölüden ödünç almışım kendimi.
Ama yazamıyorum işte. Ne İsa gibi duygu peygamberiyim,
ne de fikirlerine çok inandığım cağdaş bir düşünür kadar akıllıym.
Ben, ben'im sadece; anlamazlığın, sıkıntının çağdaş bir yüküyüm
sanki. Tuhaftır, kendi yarattığım bu yükü bile kaldıramıyorum
kimi zaman. Ve işte o zaman ki, bütün çılgınlıklar beni buluyor;
nefretler, anlamsız yalnızlıklar, alkoller...
Ellerim titriyor böyle. Uykusuzluğun, iğrenç gecelerin elleri
bunlar. Harfler, kelimeler bile sevmiyor ellerimi -Ben bu elleri şimdi ne yapsam?