Varlık ile yokluk arası ince pamuk ipliği Bir damlayla taşar bardak Sevgi de olur, öfke de Ne ara doldu anlamazsın sırtındaki pis heybe Ağır gelir yük artık Dinlen, bırak yere Çevirdi başını yine, gözler çok öfkeli “Olmaz dedim ya! Üzerine bulaşır kara toprağın pisi.” Kibrine bakın şunun,sanki temiz kendisi! Gün geçer, gece geçer, heybe döner kambura Şimdi durmak lüzumsuz, o da senden bir parça Kurtulmak istesen de etinden sökemezsin Beğenmediğin kara toprak paklar seni anca