Yine haklı
Babam hep der ki
İnsanın kendi kendine ettiğini köy toplansa edemez…
Yani en çok duygularınıza hırslarınıza dikkat edin 🌸
Neydim ben..
Kimin için , ne için kim olmaya çalıştım
Okula giderken aman karnem iyi olsun annem babam gurur duysun dedik. Ne oldu seni görmediler bile. Güzel bir yer kazanalım ovunsunler de ki o da olmadı. Evlenmek istedik esimizi kabul etmediler. Onu da begenmediler. Evlatlarimiz oldu yaş geçti şimdi ne demek istediklerini senin nasıl kalıba sokmak istediklerini anladık. Ama ne oldu yaş geçti bir meslek sahibi olamadık. Velhasıl herşey gelip geçti degisti,ama bir tek onlar değişmedi.
Babasız büyüdüm ben ne başımı okşayan, ne sırtımı sıvazlayan, ne de seninle gurur duyuyorum, arkandayım kızım diyen bir babam oldu. Hep içimde bir boşlukla yaşadım kimselere göstermedim, dışarı yansıtmadım, geceleri sessiz sessiz gözyaşı dökerken. En ufak hatamda veya üzüldüğümde yanımda olmasını beklerken yokluğuyla savaştım. Ondandır nefretim, sinirim, öfkem.Çok.yoruldum ama çabalıyorum, bu savaşım senin için değil baba, annem için :)
Kamp yaptığımı görünce adamın biri çocuğunu evden asaagı göndermis yiyecekler getirmis
abi babam gönderdi sana ikramımız diyo
Dünya böyle güzel insanların hatrına dönüyo 😄🥺
Sorun çıkmasın diye susuluyor ama can çıkıyor sonra!
Deprem zamanında aile apartmanının çatılı park ve oturma yerinde 9-10 aile birlikte kalmıştık. O durumda ve o kadar zamana rağmen bizleri ev sahibi, kendilerini hâlâ misafir sanan bazı dayımgiller vardı. Bu farkı rahatsızlık olarak algılamayın. Fazla rahatlıktan geliyordu.
6-7 ay geçince bazıları evlerine geçti, evi yıkılanlar da çatı altında