Çocukluğumuz, patlamalardan ne kadar sakınırsak sakınalım vücudumuza batan şarapnel parçaları ile dolu. Otururken, gülerken, yaşarken yahut ölürken hep orada bir yerde ve ne yana dönsek batıyor. Üzerinde çalışılırsa şarapnelin verdiği acı hafifletilebilir. Ama ne kadar uğraşırsak uğraşalım onu tutup çıkaramayız. Acısını hissetmesekte orada öylece durmaya ve yeri geldiği zaman varlığını hissettirmeye devam edecek. Ne demiş Dickens : "Çünkü sona doğru yaklaştıkça, adım adım başa dönen bir daire çizerek ilerliyorum." .
Bir Psikiyatristin Anıları, Stanford Ünivetsitesi fahri psikiyatri profesörü, Aşkın Celladı, Bağışlanan Terapi, Nietzche Ağladığında, Divan gibi birçok kitabın yazarı Irvin D. Yalom'un içgörülerle dolu hatıratı. Başarıları, kitapları, okurları, hastaları, eşi, çocukları tarafindan kabul görüp onaylansa da ilk sayfadan son sayfaya kadar çocukken sadece annesinden duyacağı bir onaylanmaya ve kabullenmeye olan açlığının hiç bitmemiş olduğunu görmemek için psikolojiden bihaber olmak gerek
.
Çocukluğundan, evliliğinden bolca işinden ve çalışmalarından bahsederken kitaplarının yazım sürecine de yer vermiş bu kitabında. Nietzche Ağladığında ( ki bu en sevdiğim kitabıdır) kitabındaki Breuer'in Nietzche'yi terapiye nasıl ikna edeceğini yazarken neler düşündüğü, hissettiği, Aşkın Celladı kitabında Şisman Kadın ile ilgili bölümü ( burayı okurken bu kadar açık ifade ettiğinde kadın kendini nasıl hissetmiştir diye düşünüp durmuş ve bir parça Yalom'a kızmıştım.) yazdıktan sonra aldığı tepkileri ve zaman zaman yaşadığı hayıflanmaları, Divan kitabını okurken özellikle keyif aldığım nir karakter olan Ernest Lash ile tekrar karşılaşmak ayrı bir keyif oldu benim için.
Birinci bölüm "Empatinin Doğuşu" ile kırkıncı bölüm "Yaşlanmanın Acemisi" arasında toplam 14 kitap not aldım okumak için. Ve son sayfayı büyük bir memnuniyet ile kapattım. .
Arzu Saçlı, Bir Psikiyatristin Anıları'ı inceledi.Çocukluğumuz, patlamalardan ne kadar sakınırsak sakınalım vücudumuza batan şarapnel parçaları ile dolu. Otururken, gülerken, yaşarken yahut ölürken hep orada bir yerde ve ne yana dönsek batıyor. Üzerinde çalışılırsa şarapnelin verdiği acı hafifletilebilir. Ama ne kadar uğraşırsak uğraşalım onu tutup çıkaramayız. Acısını hissetmesekte orada öylece durmaya ve yeri geldiği zaman varlığını hissettirmeye devam edecek. Ne demiş Dickens : "Çünkü sona doğru yaklaştıkça, adım adım başa dönen bir daire çizerek ilerliyorum." .
Sayfa 32
Mürüvet Mantar, Bağışlanan Terapi'yi inceledi.Gençliğimizin baharında, gelecekteki hayatımızı düşünmeye dalmışken, perde açılmadan önce neşeyle oturup sabırsızlıkla oyunun başlamasını bekleyen çocuklar gibiyizdir. Gerçekten neler olacağını bilmemek bizim için bir lütuftur. Eğer önceden görebilsek çocuklar bize, ölüme değil hayata mahkum olan ama cezalarının ne anlama geldiğinden habersiz tutuklular gibi görünebilirler.
