youtube.com/watch?v=dYwRDG-...
Dağların karları erimeden gel
Yazım senin kışım senin yar
Hasretin boynuma dolanmadan gel
Adın cennet gözlerin bahar…
“Beni bu yalnızlığa zorla iten kim?”
“Bir zamanlar aylaklık ve hüzün, tıpkı kendisinin istediği gibi yaşamın ayrılmaz parçalarıydı. Nasıl olmuştu da bu zevki, hiç sıkılmaksızın, doyasıya tadını çıkardığı bu eğlenceyi yitirmişti? Tıpkı birinin evinde unutulan bir şemsiye gibi kaybolup gitmişti işte.”
“Gerçek kan hiç dökmedim. Yürek dışında hiçbir şeyi yaralamadım”
Sevdiğimiz birisiyle birlikteyken bile, bedeniyle ruhunu iki ayrı şey gibi görecek kadar aptallık ediyoruz.
Dalgalar kayalara çarpıp kırıldıkça,
Rüzgarın keskin gücünü hissediyorum.
Yalnızlığa yavaş yavaş yenilen,
Ben, geçmiş günleri özlüyorum.
Burada, Japonya'da karın ruhunun kadın olduğuna inanırız: Kar masalı. Oysa Batı masallarında kar her zaman yakışıklı, genç bir erkektir. Beni tam anlamıyla ele geçirdin. Güzelliğinde eridiğimi hissetmek ve karın içinde donarak ölmek - hiçbir alın yazısı bundan daha tatlı olamaz.
"Dönemimizin özünü ortaya koymanın en kolay yolu bu - en düşük ortak paydayı almak. Çalkalanan su bir kez duruldu mu yüzeyindeki gök kuşağı gibi renkli kaygan yağı görebilirsin."
Elde kalan biraz acı bir de kırık kalp
Dağların karları erimeden gel
Yazım senin kışım senin yar
Hasretin boynuma dolanmadan gel
Adın cennet gözlerin bahar