İçimiz bir dolap değil ki açıp bakalım.Açıp gösterelim.Yine de anlatıyoruz ama bizi fark edince eşyaların arasına gizlenmeye çalışan bir böceğe benziyor anlattıklarım.Eşyayı kaldırınca kımıldamadan durduklarını görürsünüz.Söylediklerim bir defterin yaprakları arasına kıvrılmıştır.Sayfaları açtıkça onları göreceğimi sanıyorum ama anlıyorum ki asıl söylediğim şeylerdir altına gizlendiğim.Farkedilmesinden korktuklarımı kapadığım eşyalar oluyor anlattıklarım.
Biz fakirler böyleyizdir.Kader sarayında bizim işlere bakan büro hiç şaşmaz,ihmal etmez.Zihnimizden geçen en uzak,en masum ihtimallerin,sadece şiddet ile ret için düşündüğümüz şeylerin bile ceremesini öderiz.