Çiçeğini kopardım ey dünya!
Onu göğsüme bastım, dikeni battı.
Gün batıp hava karardığı zaman baktım ki çiçek solmuş fakat acısı kalmış.
Sende kokulu ve gururlu daha pek çok çiçek açacak, ey dünya!
Fakat benim çiçek toplama vaktim geçti, geceleyin gülüm de yanımda değil, sade acısı kalmış.
Güzellik bize tatlı geliyor, çünkü o hayatımızla aynı bir ölümlü nağmeye uyarak raksediyor.
Bilgi bize kıymetli, çünkü onu tamamlamaya asla vakit bulamayacağız.
Her şey sonsuz olan göklerde yapılıp bitirilir.
Fakat dünyanın boş hayalden ibaret çiçekleri, ölümle sonsuza dek taze kalırlar.
Kardeş, bunu böyle bil ve şen ol.
Bahçıvan / Tagore
***
Gitmeli misin seyyah?
Gece durgundur, karanlık da ormana çöküyor.
Balkonumuzdaki lambalar parlak, çiçekler taptaze ve gençlik dolu gözler hâlâ uyanıktır.
Ayrılma zamanın geldi mi?
Gitmeli misin seyyah?
Ayaklarını, yalvaran kollarımızla sarmadık, bağlamadık.
Kapıların açıktır. Atın eyerlenmiş bekliyor.
Yolunu kapamaya çalışmış olsak bile, bunu türkülerimizle yaptık.
Seni büsbütün alıkoymak istediysek bile, bunu gözlerimizle yaptık.
Seni alıkoymak elimizden gelmez seyyah. Bizim gözyaşlarımız var yalnız.
Gözlerinde hangi sönmeyen ateş parlıyor?
Kanında hangi huzursuz nöbet dolaşıyor?
Karanlıkta hangi ses seni zorlayıp kışkırtıyor?
Yıldızlardan hangi müthiş tılsımı okudun ki, gece, mühürlü ve gizli bir haberle garip ve sessizce kalbine girdi.
Ey yorgun kalp, neşeli toplantıları istemez, huzur ararsan, lambalarımızı söndürecek, sazlarımızı susturacağız.
Karanlıkta, yaprakların hışırdayışları arasında sessizce oturacağız, yorgun ay da soluk ışıklarını pencerene serpecek.
Ey seyyah, hangi uykusuz hayal, gece yarısının kalbinden dokundu sana?
Yolumu kaybedip başıboş dolaşıyorum, elde edemediklerimi arıyor, aramadıklarımı elde ediyorum.
Sayfa 34Kitabı okudu
Eller birbirine kenetlenmiş ve gözler takılıp kalmış birbirine: kalplerimizin yazgısı böyle başlar.
Sayfa 35Kitabı okudu
Sen, nazikçe gülümseyen sen, yumuşakça fısılda; seni kulaklarım değil, kalbim duyar.
Sayfa 45Kitabı okudu