Cehennetim
Bak ellerim ip misali göklere açıldı yine. Yıllar önce bulutlara çıkardığım kadın, ellerimi tutup yeryüzüme ayak bassın diye.
Bana bak ve gözlerini benden sakın ayırma. Popomun altındaki ellerini sıkılaştırdı ve içime darbeler yapmaya başladı. Sertçe. Derinden. Cezalandırıcıydı ama önemsemedim. Alev alev yanan mavi ateşlerden gözlere bakarken bunu ondan istiyordum.
Reklam
Başka birine açılmanın iyileştirici bir yönü olduğunu düşünüyorum. Katoliklere bak mesela. Rahipler yüzyıllardır günah çıkarma hizmeti vermiyor mu?
Herkesten Bir Parça
Hiç kimse unutulmaz aslında. Sadece kişilerin anlamları değişir. Ve herkes mutlaka girdiği hayatlarda iz bırakır.
Mutluluğun ne olduğunu öğrenmek istiyorsan Bir çiçeğe Bir kuşa Bir çocuğa bak Onlar yaşamın kusursuz resimleridir. Anthony de Mello
Reklam
Bir gün büyük kızı, adaşım Şefkat, "Anne bak yıllarca önce bir yazar senin alageyiğinle ilgili bir hikâye yazmış," diye çıkageldi. Yazarın adı Yaşar Kemal'di. Anlattığı hikâye, kadının doğduğu yerlerde geçiyordu. Kadın heyecanla, zaman zaman yüksek sesle heceleyerek okudu hikâyeyi. Kimi kez geç saatlerde, kimi kez sabahın ışıklarında. Bir değil, iki değil defalarca okudu hikâyeyi. Sessizlik, yaşamına kilit vurduğu zamandan beri ilk kez bu kadar derin bir heyacanla okuyordu bir hikayeyi. Kalbinden gelen çıtırtı, birbirinin aynısı geçen günlerine bir nefes vermişti sanki.
Sayfa 89 - Can Yayınları , 1.BaskıKitabı okudu
“Yolumuz çok uzun.” diye geçirdi çocuk . “Evet ama bak ne kadar yol kat ettik .”dedi at.
Ne arıyoruz biz?
Anladım ki güvensizliğimizi elbette ki biraz insanlara, biraz da “ne aradığımıza” borçluyuz.
Reklam
Beklemeyin hayatı… Beklettiklerinizi, bir gün sizi beklerken bulamayabilirsiniz.
Ama hayatın devam ederken, sen devam edebildin mi? Yoksa o günde misin hâlâ?
“Yolumuz çok uzun,” diye iç geçirdi çocuk. “Evet ama bak ne kadar yol kat ettik,” dedi at.
1.500 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.