Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
Nabokov'un alternatif bir kurmaca otobiyografi şeklinde yazdığı bu romanda ana karakter Vadim Vadimovich isimli Rus göçmeni bir yazar. Edebiyatı, evlilikleri, göçmenlik, savaş, kelebekler ve sair meseleleriyle yaşamını anlatıyor bize. Vladimir abimizle benzer hikâyesi olsa da keskin ayrımları da var. Mesela Vadim defalarca evlenmiş, Vladimiz Nabokov ise sadece Vera hanımla evlendi. Bunun gibi.
Arleken kelimesi de Harlequin'in Türkçeleştirilmiş hali ve İtalyan komedyasında umursamaz, zeki, cinselliğe düşkün, başı komik belalara bulaşan uşak karakterine verilen isim.
Hasılı, eserlerine çok fazla gönderme olduğu için Nabokov'a hakimiyet isteyen, ama ilk kez Nabokov okuyacaklara da zevk alacakları bir okuma vaadediyor roman.
Chaos Fuel adlı Rock grubu serisinin ilk kitabı dil akıcılık iyi olmasına rağmen çiftin arasında olan aşk net hissedilmiyordu bence .
Chaos Fuel grubu tam çıkış yapmak üzere yani tanınıyor ama tam patlayacak turne yaklaşıyor . Fakat grubun pr sıkıntısı büyük devamlı basçıları değişiyor ve her bir elemanın basında çıkan hoş olmayan halleri var . PR sorumlusu olarak Tess işe alınıyor güzel işinde iyi 31 yaşında bir hatun . Şimdi hatunun sıkıntısı istenmiyorum herkes beni terk ediyor tarzı babalar gibi travmaya sahip olması . Grubun solisti Brad ile bunlar ilk karşılaşmada aralarında bir elektrifikasyon oldu yazar tam veremese bile anladık yani :D Brad otuz küsur yaşında gayet yakışıklı bir abimiz aslında düzgün adam konumu yüzünden son derece hızlı yaşamış ama artık daha sakin . Birde sekiz yaşında kızı olduğu için mecburen sakinlemiş adamın sevgililerinden yediği ayrı kazıklar onda ayrı travmalara sebep olmuş . Şimdi bunlar karın ağrısı gibi başladılar ilişkiye dakika bir gol bir hemen olay ardından başka olay ama aldatma vs yok bakın .
Kadın daimi vesvese halinde ya kazık kadar kadınsın git ne canını sıkıyorsa konuş dimi sor anlamaya bak durumu . Yok abi bu bok böceği gibi kapanıyor kurmaya başlıyor .
Brad devamlı ayrı stres halinde bu ilişki yine patlar mı kızım üzülür mü Tess üzülür ben alışamazsam ilişkiye . Dedim salın artık abi bu nasıl kıl ağlak sorunlu ikili :D Yemin ederim adamın 8 yaşında ki kızı bu ikisinden akıllıydı son durumu o kurtardı zaten :D
Otuz yaşındayken yurdunu ve yurdunun gölünü ardına bırakarak dağa çekildi Zerdüşt. Dağda on yıl zaman zarfında, bıkmadan, usanmadan hep ruhunu dinledi... Ve sonunda içinde, gönlünün derinliklerinde bir değişiklik duyumsadı. Günlerden bir gün yıldız, aydınlatacak bir şeyin kalmasaydı yazgın ne olurdu? On yıl var ki buruya mağarama çıkıyorsun. Eğer, ben, kartalım ve yılanım olmasaydık, ışığından ve yolundan bezerdin. Fakat her sabah seni bekledik. Işığının fazlasını aldık ve bunun için seni kutsadık.
Bak! Ben, fazla bal toplamış arı gibi uzanacak ellere muhtacım. İnsanlar arasında, akıllılar deliliklerine; fakirlerde zenginliklerine kavuştuğu o derin sevinci tekrar yaşatmak için armağanlarımı paylaştırmak istiyorum. Bunun için aşağılara inmeliyim. Nasıl ki sen, cömert yıldız, akşamları denizin arkasına iniyor ve arkadaki dünyaya ışık götürüyorsan, ben de senin gibi, inmek istediğim insanların arasına girmek istiyorum.
Ey, en büyük mutluluğu bile kıskanmadan görebilen tek göz, beni kutsa!... Taşmak isteyen kadehi kutsa ki içinden su, altın gibi aksın ve mutluluğun parıltılarını her tarafa saçsın.
"Bak, bu kadeh yine boşalmak, Zerdüşt yine insan olmak istiyor." Zerdüşt'ün on yıl sonra insanların arasına karışma isteği ve dağdan inişi böyle başladı
Ölüm oyunu
Toplaşın agata Christy eseri yorumluyorum
Bütün eserlerini okumuş olmayı ve artık eserlerine bir sırlama yapmayı çok isterdim ama maalesef eserlerini uzun bir süre daha okumaya devam edeceğim. Gene de okuduklarım kadarı ile ölüm oyunu ilk ona girer derim. Benim Agatha eserlerin de en çok sevdiğim olay tam sona gelirken “ah bak işe tahmin ettiğim kişi çıktı.” Derken ters köşe yapması o yüzden ayrı keyfi alıyorum. Polisiyeyi bana sevdiren yazar diyebilirim şimdi iyi kitaplar ve iyi polisiyeler bulmak için gözümü dört açıyorum.
Kitabın konusunu aşağı alıntı olarak bırakıyorum. Keyifli okumalar dilerim. Tavsiye de ederim. Kitapla kalın
Kaptan Roger Angmering bundan iki yüzyıl kadar önce, Leather Combe Körfezindeki adaya bir ev yaptırdığı zaman, herkes bunu garip karşılamıştı. Onun gibi köklü bir aileye mensup bir adamın kendine uygun bir yer satın alması daha doğru olmaz mıydı? Örneğin, bahçesinden küçük bir dere geçen, etrafı ağaçlarla çevrili büyük bir köşk?
·
Puan vermedi
Herkese Selamlar
Sıradaki kitabımız bu tatlı kitaptan bahsetmek istiyorum sizlere. Çınar tabi her kitapta ayrı heyecan yaşıyor önce kendisi okuyup sonra bana hikayeyi anlatması peki.
Bu minik okurlarımız için olan kitabımızın konusuna gelicek olursak aslında size faydasındanda bahsetmek istiyorum biraz farkındalık kitabı kendini olduğu gibi kabullenme durumunu çocuklarımıza anlatan keyif veren iç sayfa ve resimleri oldukça güzel bir eser.
Larvi arkadaşı Melli’ye bir hayalinden bahsetti arı olmak istiyordu sevimli tırtılımız. Larvi bak yarışmasına katılıp arı olabiliceğini zannediyordu. Heyecanlanmıştı elbetteki. Bütün arılr yarışma alanına gelmişlerdi. Kraliçe arı tüm balları sırayla tatmaya başladı. Tabiki kazanan Melli olmuştu ancak Larvi bu duruma cok üzüldü. Kraliçe arı ise bizlerde bir kelebek olmayı çok dilerdik ama bizlerde arı olarak doğduk der. Larvi Kraliçe arının sözlerinden sonra durumunu kabul eder.
galiba genel olarak spoiler icerecek
.
.
.
.
.
(hatta daha ilk paragraftan ilk cumleden spoiler var)
donup bakinca en mantiklisi yargicti galiba. sonda, mektubu okumadan "bi dk vera miymis hic tatmin edici degil" diye dusunmustum, sonra o olmadigini anladim. ne sacmalik donuyor burada diye dusundum. sonra yargic cikti. dedigim gibi en
KARANFİL SADECE ÇİÇEK DEĞİL!
***
Okula gönderilmeyen ablalarıma ve yarası dikiş tutmayan kadınlara… diye başlayan bir öykü kitabı. Doğduğu toprakların kalemi olduğu kadar o toprakların erillerine gelen bir isyan var bu kitapta.
Öykü okurluğu son zamanlarda sayısının arttığını gördüğüm bir tür artık. Ne mutlu bana ne mutlu yazanına… 14 öykü ile dikiş tutmayan yaraların
“Üzgün olduğumuzda ve hayata katlanamadığımızda bir ağaç şöyle konuşabilir bizimle: Sus! Bak bana! Yaşamak kolay değil, yaşamak zor değil. Bunlar çocuksu düşünceler. Bırak konuşsun içindeki Tanrı, o zaman susacaklar. Yolun seni anandan ve yurdundan uzaklaştırdığı için endişelisin. Ama attığın her adım, her yeni gün seni anana yaklaştırır. Orası ya da şurası değildir yurdun. Yurt ya içindedir ya da hiçbir yerde.
Yollara düşme özlemiyle kederlenir yüreğim, akşamları rüzgârda uğuldayan ağaçları duyduğumda. Sessizce, uzun uzun dinlerseniz, bu özlemin esası da anlamı da çıkar ortaya. Sanıldığı gibi acıdan kaçıp gitme arzusu değildir bu. Yurda, ananın belleğine, hayatın yeni kıssalarına duyulan özlemdir. Eve götürür insanı. Her yol eve götürür, her adım doğumdur, her adım ölümdür, her mezar anadır.
Böyle uğuldar ağaç, çocuksu düşüncelerimizden ürktüğümüz akşam vakitlerinde. [...] Ağaçları dinlemeyi öğrenen, ağaç olmayı arzulamaz artık. Kendisi dışında başka bir şey olmayı arzulamaz. Yurt budur. Mutluluk budur.”
Bak Bu Şaşırttı
Gazeteci kız hariç tüm karakterler hakkında ciddi manada ters köşe veren bir kitap. Livaneli'nin bir önceki eserine nazaran daha iyi bir şekilde yazılmış.
"Neden başkasını her şekilde severken kendimizi aynı şekilde sevmiyoruz?"
Kitap aslında her ne kadar bildiğimiz sözlerden oluşsa da bu sözler hiç beklenmedik şekilde etkileyici olabiliyor. Çoğu cümlede kendimi bulup, evet ne kadar da doğru dediğim ve çoğu dediğine hak verdiğim bir kitap oldu. Başkalarını sevmekle o kadar kendimizden yoruluyor ve soğuyoruz ki kendi benliğimizi tamamen yok sayıyoruz. Kitapta da çoğunlukla bununla alakalı sözler olması, gerçekten de çok haklı dediğim ve dönüp kendime baktığım sözlerden oluşuyordu. Beğendiğim bir kitap oldu. Okumak isteyene tavsiyemdir.
Biraz uzun ama :)
Kitap İngiltere’nin küçük bir madenci kasabasında yaşayan Billy Casper’in hayatının anlatımı aslında. Babasının yıllar önce terk ettiği evde anne ile abisi ile hayatını sürdürmekte ancak annesinin alakasız davranması ve abisinin zorbalıkları yaşamını sürdürmesi gereken bir hayatı vardır aslında. Gittiği okulunun da sunduğu yaşam pek parlak
Dayanışma, arkadaşlık, cesaret ve fedakârlık üzerine..
Baştan sona kadar duygu fırtınası yaşatan muhteşem bir kitap. Başta gülmeden okuduğum tek sayfa yokken sonunda ise bunun zerresini bulamadım. Çok ağlattı.. Kitabın ortalarında sonunu tahmin edip, öyle değildir umuduyla devam ettim okumaya. Hem ne olacağını merak edip hem hiç bitmesin istedim. Mahalledeki oyun alanları olan arsayı korumak için ellerinden geleni, hatta daha fazlasını yapan pal sokağı çocuklarının her birine ayrı ayrı hayran oldum ama o ufaklık Nemeçek yaptıklarıyla, kişiliğiyle diğer hiçbiriyle kıyaslanamaz bir karakterdi. Macun derneği üyeleri, derneklerine ve kurallarına olan bağlılıklarıyla saygıyı hak ediyorlardı. Kötü karakterleri bile sempatik olan bu hikayenin bu kadar dramatik bitmesi "gerek var mıydı bu kadar hüzünlü olmasına" dedirtti. Mutlaka okuyun, böylesine güzel bir kitabı okumadan ölmeyin..Bir de Hani derler ya ''Adama bak hayatı roman gibi'' ben ise pal sokağı çocuklarını okurken , yazarın tüm bunları yazmadan evvel olayları gözleyen gözlerine sahip olmak isterdim, her nedense. Bir yetişkin günlük yaşantısında bir çocuğu görüp düşünebilir kuşkusuz '' Alt tarafı bir ufaklık. Benim yaşadıklarım kadar şahane ve olası dışı ne yaşamış olabilir ki? '' Tabi bunu düşünmek bile büyük bir hata doğrusu. Küçük dünyaların içinde öylesine büyük sarmaşıklar yayılmış ki sadece güneşi engellemişiz, gölge yapıyoruz bazen. Tabi buna farkına varmamız ancak romanda ki kızgın öğretmenle gün yüzüne çıkıyor. Kesinlikle çocukların dünyasında ki ciddiyetini anlamak için de okunması gereken bir yapıt.
“İnsan aydınlandığında eve döner.”
Patanjali'nin kısa, keskin ve özlü sutralarının her biri, bilgeliği için sökülmesi gereken iplikteki küçük bir düğüm gibidir.
Kitap, çevirmenin felsefi metinleri çevirirken, özellikle de onları tamamen farklı bir kültür için gelen bir izleyici kitlesine açık ve doğru hale getirmeye çalıştığınızda karşılaşılan birçok zorluğu anlatan uzun bir girişiyle başlıyor. Sutra'nın felsefi ve ahlaki yönü ile Budist İlkeleri ve Zen felsefesi arasında oldukça fazla örtüşme bulmak beni şaşırtmadı: sistemler, aynı olmasalar da, açıkça çok benzer çizgilerde ilerliyor.
Modern dünyada hepimizin bildiği gibi, yoga günümüzde çok popüler. Yogaya- fiziksel egzersiz olarak ve egzersiz rejiminin altında yatan felsefe açısından- saygı duyuyorum. Yoga hakkında pek bir şey bilmediğim için, disiplin için temel olan egzersizler dizisinin insan bedenindeki ruhsal güç merkezleriyle bağlantılı olduğu yönünde genel bir kanıya sahibim. Zihnin güçlerini özenle uygulayarak bedenin iştahlarını kontrol edebilme fikri, Yoga'nın en çekici yönlerinden biri olsa gerek. Aslında Yoga hakkında hâlâ öğrenecek çok şeyim olmasına rağmen Patanjali'nin kitabını okumanın iyi bir başlangıç olduğunu fark ettim.
Patanjali - Ne Olduğunu Anlamak İstiyorsan Ne Olmadığına BakSerra Sagra · Destek Yayınları · 2022644 okunma
Kitabin yarısında kadın tavlamaya çalışıp kimisiyle yer yer sevişen diğer yarısında ise yine tavlamaya başardığı kadınlarla karısını aldatan bir karakter var. Anadolu insanını asagilayan da bir dil kullanılmış, sanki sevmediğim çoğu şey bir kitapta toplanmış gibi. Enteresan, yabancı yazarlardan ne mangalar ne çizgi roman evrenleri çıkıyor bizden çıkana bak. Ne konu derinliği, ne karakter gelişimi. Yine hüsran yine hayal kırıklığı. Tuvalette okumaya bire bir.
