Yokluğun Tadı
Acılı ruh, didinmeye düşkün eskiden,
Umut, ki mahmuzu can katardı çabana,
Artık sürücün olmaz! Utançsız yatsana
Kocamış at, her engele takılıp giden.
Katlan, yürek; ağır uykuna dal şimdiden.
Yenilmiş, bitkin ruh! Koca serseri, sana
Artık ne uğraşıdan tat var, ne sevgiden;
Kalsın flüt iç çekişten, boru ezgiden!
Zevkler, ilişmeyin bir küskün, bezmiş cana!
Cânım ilkyazın kokusu gitti yabana!
Zamandır her dakika beni yutup yiyen
Sonsuz kar donmuş bir gövdeyi sararcana;
Yukardan baktığım yeryuvarlağı bana
Bir sığınak göstersin istemem yeniden.
Çığ, götürür müsün düştüğünde beni sen?
1859
Kötülük Çiçekleri
| Bu hayatta kapladığım yer okuduğum kitaplar kadardır. Bana ilişmeyin ! |
-
“ben size ilişmiyorum,siz de bana ilişmeyin”
ya da
“ben kimseye bulaşmıyorum,kimse de bana bulaşmasın” 
Öteki 
Fyodor Dostoyevski
