Canım hiç bir şey yapmak istemiyor.
Yaşamak isteğim bile kalmadı.
"Evet, her şey yoluna girmeye başladı," diyeceğim anda, mutluluğa yer kalmadı, hüzün o kadar yer etti ki ruhumda, bunalım, melankoli, depresyon, adı her ne olursa olsun, benim tek bir kırgınlığa bile yerim yok artık. İstemiyorum, haklı olmak da istemiyorum artık! Çünkü en çok haklı çıktığımda üzüldüm. Ben artık kendi halime bırakılmak istiyorum. Hani yaranız olur ya vücudunuzda, dokunsan acıyacak gibi, oysa çoktan kabuğu bile kopmuş, geriye izi kalmıştır. Ama sen o her an kanayabilir diye dokunamazsın, artık o yara gibiyim ben.
Bir bardak sıcak çay döktüm ben üzerime, öyle böyle değil, çok kötü yandım, uzun sürdü tedavi süreci ama geçti. Geçti mi? Ben artık sıcak çaydan, hani en çok sevdiğim, olmazsa olmazım sıcak çayımdan korkuyorum. Her an aynı acıyı yaşayacakmışım gibi, o acıyı bir tek aynı yaradan geçenler bilir. Artık ben tenimdeki o yara misaliyim. İzi bile kalmadı belki ama, bir türlü sancısı geçmeyen yaralarım var.
Beni bana bırakın. Gelmeyin üzerime. Burası benim huzur sokağım. Huzuruma ilişmeyin. Aktif miyim? Yaşam çabası olabilir mi? Bir düşünün. Empati kurun. Ama benim artık yeni yaralara yerim kalmadı. Çünkü ben zaten 'Yaranın' ta kendisiyim.
Kitabsever
Bu sene de atanamazsam verin bana bir inek, bir koyun, yarım dönüm arazi geçinip giderim, ilişmeyin, terk edin beni.
Evvela gönül feth etmek işte bütün mesele bu
Bir Cuma günü vaaz ediyorum. Ben coşmuşum, cemaat coşmuş, uçuyorum! Birden birisi ayağa kalktı. Belli, akşamdan kalmış; iyi içmiş, daha kendine gelememiş, kafa yerinde değil. Kafa yerinde değil ama o da coşmuş. Gariban, meğer kendini meyhanede zannediyormuş...
Ayağa fırladı ve sallanarak bağırdı: 'Hocaaaam! Bundan sonraki şarkı bana gelsin... cemaat tam adama abanıp döveceklerdi ki, 'Durun! İlişmeyin, ilişirseniz Cumanız yanar' dedim. N'apayım böyle demesem bırakmayacaklar. Adam oturdu, ben de adama dönerek,
Ulan bundan sonraki tüm şarkıları senin için söylüyorum be... Hepsi sana gelsin!' dedim; adamcağız o Cumadan sonra takım değiştirdi, bizim takıma geçti.
Abdülmetin Balkanlıoğlu Hoca Efendi
Sagopa Kajmer - Bana ninni okumayın
Yüksek tepeleri aştım geldim
İçtin içtin bana sardın, kopun artık
Yol alın bana ninni minni okumayın
Beni sevmeyin, bana ilişmeyin
Bizle didişmeyin bana ağır gelmez katlanırım
Ben en kötü günlerin sultanıyım
Sen de gideceksin aniden vah
Eden arar olaca'n
* "ben size ilişmiyorum, siz de bana ilişmeyin" ya da "ben kimseye bulaşmıyorum, kimse de bana bulaşmasın" *
Öteki 
Fyodor Dostoyevski
Bugün bana dokunmayın kardeşler
Yorgunluğumu bağışlayın, yolculuğum uzundur
Şehrin arka sokakları gibiyim, yoksulum
Dar bir vakitte gelmiş gibiyim dünyaya
Bu yüzden açmayın sandığımı, ilişmeyin şiirime
Adem Turan
Yokluğun Tadı
Acılı ruh, didinmeye düşkün eskiden,
Umut, ki mahmuzu can katardı çabana,
Artık sürücün olmaz! Utançsız yatsana
Kocamış at, her engele takılıp giden.
Katlan, yürek; ağır uykuna dal şimdiden.
Yenilmiş, bitkin ruh! Koca serseri, sana
Artık ne uğraşıdan tat var, ne sevgiden;
Kalsın flüt iç çekişten, boru ezgiden!
Zevkler, ilişmeyin bir küskün, bezmiş cana!
Cânım ilkyazın kokusu gitti yabana!
Zamandır her dakika beni yutup yiyen
Sonsuz kar donmuş bir gövdeyi sararcana;
Yukardan baktığım yeryuvarlağı bana
Bir sığınak göstersin istemem yeniden.
Çığ, götürür müsün düştüğünde beni sen?
1859
Kötülük Çiçekleri
| Bu hayatta kapladığım yer okuduğum kitaplar kadardır. Bana ilişmeyin ! |
-
“ben size ilişmiyorum,siz de bana ilişmeyin”
ya da
“ben kimseye bulaşmıyorum,kimse de bana bulaşmasın” Öteki Fyodor Dostoyevski